Μην πατάτε το πράσινο

Παρόλα αυτά, επιτρέπονται τα άλογα, τα ποδήλατα, τα αυτοκίνητα smart και fiat ceicento, οι πιπεριές φλωρίνης σε χάρτινη σακούλα, τάπερ με σουτζουκάκια (αλλά μόνο τα σμυρνέικα), οι μπάλες καλαθόσφαιρας και πετόσφαιρας, οι πίπες και οι ομπρέλες θαλάσσης.

***
Φωτογραφία από μουσείο της Βασιλείας, Ελβετία

Κώδικας Da Vinci

Νομίζω ότι υπάρχει μια παρερμηνεία σχετικά με το τι εννοούμε ως μουσειακό "προγραμματισμό".

Τεμπέλικη πινακίδα

Το Γαλάζιο του museologist...

...είναι ένα κομμάτι ουρανού της Ελλάδας, καλοκαίρι 2008

Αριθμητικής συνέχεια

Και μια και μιλούμε για (με) αριθμούς, εγώ θα ήθελα να μάθω τους ακόλουθους αριθμούς (και όχι μόνο αριθμούς):

- Πόσα είναι όλα τα μουσεία της Ελλάδας;

- Πόσα είναι κρατικά, πόσα είναι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πόσα ιδιωτικά;

- Ποια είναι όλα αυτά;

- Ποιες είναι οι ειδικότητες των εργαζομένων στα μουσεία της Ελλάδας;

- Πόσοι μουσειολόγοι δουλεύουν στα μουσεία της Ελλάδας;

- Ποιος είναι ο προϋπολογισμός κάθε (δημοσίου) μουσείου της Ελλάδας;

- Ποια είναι τα οργανογράμματα των (δημοσίων) μουσείων της Ελλάδας;

- Ποιος είναι ο αριθμός των συλλογών και αντικειμένων του κάθε μουσείου της Ελλάδας;

- Πόσες και ποιες εκθέσεις έχουν γίνει σε κάθε μουσείο της Ελλάδας;

Αυτά για αρχή.

Ξεσκονίζοντας το μπλογκ

Σήμερα είναι Παρασκευή της νοσταλγίας. Διαβάζω παλιά κείμενα και τα σχόλιά τους - κάθε κείμενο και μια ανάμνηση, κάθε σχόλιο και ένα χαμόγελο.

Ένα από τα σχόλια του semprevive στο ποστάκι 'Ή Μπεμπέκα ή Μπε-Μπέ', τον Ιούλιο του 2006, είναι ιδιαιτέρως επιμορφωτικό και πάντα επίκαιρο. Δείτε το:

"Δος μου παππού δύο συμβουλές να τις θυμάμ’ αιώνια
Εσύ που ξέρεις της ζωής τις λύπες και τις χάρες
Πως θα μπορούσε ένας νηός εις τα καινούργια χρόνια
Να ζήσει δίχως βάσανα, δίχως καημούς και αντάρες;"

Και ο παππούς αργά-αργά την πίπα του τραβώντας
Αγκάλιασε τον εγγονό και είπε χαμογελώντας

"Άκου λοιπόν, ξυπόλητος μην περπατάς στ’ αγκάθι
κεράσια σαν ακούς πολλά κράτα μικρό καλάθι
έχε στις πίκρες της ζωής σύντροφο την ελπίδα
και μην πετάς το δόρυ σου αν έχεις σάπια ασπίδα
σαν δεν κρατούν τα κότσια σου μην κάνεις τον γκιουλέκα
προτίμα ένα και γερό παρά σπασμένα δέκα
και μην πιστεύεις θηλυκό …μακριά από την γυναίκα…
…εκτός πια και αν στην τσέπη σου υπάρχει μια 'Μπεμπέκα' "

Το πανέμορφο κτίριο με γκαζόν και λουλούδια

"Θυμάμαι που περάσαμε πρώτα από το Μουσείο, που είναι πανέμορφο κτίριο με γκαζόν και λουλούδια και εγώ εντυπωσιάστηκα και του λέω "αυτή είναι η Α.Σ.Ο.Ε.Ε.;;;!!, επηρεασμένη από τις ταινίες που έβλεπα" (τάδε έφη Δούκισσα Νομικού).

Αυτό μου θυμίζει σε παραλλαγή το καραμανλικό "[απ'] έξω πάμε καλά"...κάτι είναι και αυτό, η πρώτη εντύπωση και η εξωτερική εμφάνιση είναι πάντα σημαντικές.

Το φετίχ των αριθμών

Άντε, μας είπε και φέτος η Στατιστική Υπηρεσία για τους αριθμούς επισκεπτών σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους. Μας είπε και πέρυσι και πρόπερσι και παραπρόπερσι. Άντε και εγώ σου λέω ότι όντως υπάρχουν "σημεία σοβαρού προβληματισμού, τόσο για το Υπουργείο Πολιτισμού όσο και για το υφυπουργείο Τουρισμού", όπως λέει το δημοσίευμα. Άντε και σου λέω προβληματίζονται τόσο πολύ που ο Υπουργός καλεί σύσκεψη να εξεταστεί το θέμα. Άντε και έρχονται όλοι οι "εμπλεκόμενοι φορείς" (όπως είναι η φράση του συρμού). Άντε λοιπόν και μαζεύτηκαν...

...Τι θα πούνε;

Άντε θα διαβάσουνε τα ωραία νούμερα. Και μετά; Όταν κάποιος ψελλίσει τις επόμενες λογικές ερωτήσεις "γιατί το τάδε μουσείο έχει αυξημένους/μειωμένους αριθμούς επισκεπτών;", "ποιοι επισκέπτονται τα μουσεία;", "γιατί;", "έχουν ξανάρθει ή επισκέπτονται για πρώτη φορά;", "είναι κάτοικοι Ελλάδας ή εξωτερικού;", "ποιες είναι οι ηλικίες τους;", "πώς έφτασαν στο μουσείο;", "μπήκαν στο website του μουσείου πριν έρθουν;", "τι περιμένουν να βρούνε", "ποιες αίθουσες επισκέπτηκαν", "ποιες είναι οι εμπειρίες της επίσκεψης;", ακόμα και τα κοινότυπα "τι τους άρεσε και τι όχι;"...όταν λοιπόν ακουστούν αυτές και άλλες τέτοιες ερωτήσεις στο τραπέζι...θα υπάρχουν απαντήσεις; Και εννοώ απαντήσεις βασισμένες σε στοιχεία, σε έρευνα, όχι απλά στο τι νομίζει ο καθένας ότι συμβαίνει. Ή θα πέσει..."άκρα του τάφου σιωπή;"

Αυτά, λοιπόν, περί "σοβαρού προβληματισμού" τα ακούω και διαβάζω τζάμπα και βερεσέ. Αν θέλει το ΥΠΠΟ να ξέρει τι γίνεται στα μουσεία και στους αρχαιολογικούς χώρους του, φροντίζει να μάθει με συνδυασμό μεθόδων ποσοτικής και ποιοτικής έρευνας. Αλλιώς οι αριθμοί της στατιστικής υπηρεσίας θα παραμείνουν απλά αριθμοί...είτε για να βαυκαλιζόμαστε ή να μιζεριάζουμε.

Online κρατήσεις

Συνήθως βγάζω τα αεροπορικά μου εισιτήρια είτε στο expedia.co.uk είτε στο cheapflights.co.uk. Πιο σπάνια στο lastminute.com και ακόμα πιο σπάνια από τα sites των αεροπορικών εταιρειών.

Σήμερα αγόρασα ένα αεροπορικό από το airtickets.gr, πρώτη φορά. Ήταν πιο φτηνό και είχε μια πτήση που δεν την έβρισκα αλλού. Πολύ ικανοποιημένος σε αυτό τον τομέα. Εκεί που νομίζω η airtickets χρειάζεται να κάνει αλλαγές είναι στη διαδικασία online κρατήσεων και χρέωσης μέσω πιστωτικής. Παρακάτω η εμπειρία μου:

1. Η airtickets.gr δέχεται μόνο δύο πιστωτικές κάρτες - γιατί μόνο δύο; Και γιατί δεν δέχονται τη χρεωστική της Μaestro;

2. Μόλις έκανα την κράτηση, μου έστειλαν μήνυμα επιβεβαίωσης της κράτησης στο κινητό. Καλό, αλλά δεν το ζήτησα (τουλάχιστον δεν θυμάμαι στην online φόρμα να αναφέρεται ότι θα μου έστελναν μήνυμα). Επίσης, δεν ξέρω αν έχω χρεωθεί για το μήνυμα. Θα το δω στον επόμενο λογαριασμό.

3. Μου τηλεφώνησαν από την airtickets και με ρώτησαν αν η κάρτα μου έχει εκδοθεί από τράπεζα στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό και μου ζήτησαν να συμπληρώσω μια ακόμα φόρμα που θα μου έστελναν μέσω e-mail και να τη στείλω με e-mail εντός της ημέρας (!). Όταν ρώτησα γιατί θα πρέπει να συμπληρώσω αυτή τη φόρμα, αφού έχω κάνει ήδη την κράτηση, η οποία έχει επιβεβαιωθεί, μου απάντησαν ότι αυτή η φόρμα είναι 'αποδοχής χρέωσης', ενώ η άλλη ήταν για την κράτηση. Γιατί δεν έχουν μια φόρμα online και για τα δύο;

4. Αφού έκανα την κράτηση, το e-mail της επιβεβαίωσης με όλα τα στοιχεία έφτασε μετά από μια ώρα. Εδώ ίσως να φταίει και το δικό μου e-mail, δεν ξέρω. Επίσης έφτασε και το e-mail όπου έπρεπε να κάνω 'αποδοχή της χρέωσης'. Επίσης, οι ώρες αποστολής των e-mails ήταν δύο ώρες πίσω από την ώρα που έκανα την κράτηση - τι είν'τούτο πάλι;

5. Συμπλήρωσα τη φόρμα (δηλαδή μια παράγραφο με κάτι κενά) ότι αποδέχομαι τη χρέωση και κάτι άλλα στοιχεία και την έστειλα στο e-mail μου υποδείχθηκε (όχι το γενικό της εταιρείας, αλλά το e-mail μιας κυρίας). Στο e-mail ζητούσαν επίσης να τους τηλεφωνήσω για να επιβεβαιώσω ότι το έλαβαν - γιατί δεν κάνουν ένα αυτόματο reply ότι το έχουν λάβει ή ακόμα και να μου απαντήσουν αυτοί ηλεκτρονικώς;

6. Τηλεφώνησα - ανέφερα όλη την ιστορία - έκανα κράτηση, μου ζητήσατε να στείλω τη φόρμα, την έστειλα, μου ζητήσατε να σας τηλεφωνήσω αν την πήρατε, την πήρατε; - "μισό λεπτό να σας συνδέσω με τον υπεύθυνο", με συνδέουν, ξαναλέω το παραμύθι. Απάντηση: σε ποιον στείλατε το e-mail; Στην κ. τάδε. Η κ. τάδε έχει φύγει, δεν μπορώ να μπω στο e-mail της, πάρτε αύριο να μιλήσετε μαζί της...! - Ερώτηση: καλά, γιατί δεν βάζουν ένα γενικό e-mail, ώστε να έχουν περισσότεροι πρόβαση σ'αυτό; Και γιατί θα πρέπει να χρεωθώ για ακόμα ένα τηλέφωνο;

Και εν τέλει, τι σόι online κράτηση είναι αυτή με 4 e-mails πέρα δώθε και 3 τρία τηλέφωνα...;

---
α, και να μην το ξεχάσω - έκανα 'τικ' στο δεν θέλω e-mails με ενημερωτικά, προσφορές και γενικά όλα τα junk που στέλνουν. Το junk έφτασε πιο γρήγορα από την κράτηση...

Μερικές σκέψεις

Μ'αρέσουν αυτά που λέει ο νέος υπουργός Πολιτισμού. Όπως π.χ. το ότι "υπάρχει ένα σημείο έπειτα από το οποίο η πείρα ενός εργαζόμενου γίνεται πιο σημαντική από τις σπουδές του". Αυτή είναι μια ρεαλιστική διαπίστωση. Ή όπως το "σχεδιάζουμε να καταρτίσουμε μητρώα χρηματοδοτούμενων φορέων, οι οποίοι πρέπει να παρουσιάζουν προγραμματισμό και απολογισμό", που είναι κάτι τόσο αυτονόητο που ηλιθίως πίστευα ότι γινόταν ήδη.

Το τραγικό με τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες και τις εκάστοτε κυβερνήσεις είναι ότι δεν κάνουν αυτά που στη δουλειά σου θεωρούνται εύκολα και αυτονόητα. Κανείς δεν ζητάει από έναν κρατικό λειτουργό, έναν υπουργό ή έναν πρωθυπουργό να τετραγωνίσει τον κύκλο. Αυτό που ζητάει είναι αυτό που απαιτείται και από τον ίδιο στη δουλειά του: υπευθυνότητα, εργατικότητα, αφοσίωση, αποδοτικότητα, τέτοια πράγματα. Πώς, λοιπόν, αυτά τα βασικά γίνονται τόσο άπιαστα όπου ανακατεύονται πολιτικοί, αυτό αποτελεί για μένα μεγάλο αίνιγμα.

Πάντα είχα την απορία: πώς γίνεται σε ένα υπουργικό συμβούλιο υπουργοί να ΜΗΝ κρατάνε σημειώσεις; Αναρωτιόμουν, τόσο καλή μνήμη έχουν οι πολιτικοί; Στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της νέας κυβέρνησης είδα για πρώτη φορά μερικούς υπουργούς να κρατούνε σημειώσεις. Για πρώτη φορά 'συνδέθηκα' με πολιτικό, με την έννοια ότι είδα κάτι που έκανε νόημα και ως εικόνα μου ήταν οικεία. Οι περισσότεροι από αυτούς τους υπουργούς είναι από το Επικρατείας...άραγε αυτό να σημαίνει κάτι; Ή απλά αυτοί οι υπουργοί έχουν κακή μνήμη;

Επίσης, μου έκανε εντύπωση που έκανε εντύπωση ότι υπουργός χρησιμοποίησε PowerPoint! Μα πόσο πια τεχνολογικά αναλφάβητος πρέπει να είναι κάποιος για να γίνει υπουργός;

Βγήκε η νέα κυβέρνηση και κάνει αυτά που υποσχόταν η προηγούμενη: πάγωμα μισθών κλπ. και διαμαρτύρονται οι πρώην ότι "κάνετε αυτά που λέγαμε εμείς". Μα, εσάς σας έδιωξαν οι πολίτες όχι για αυτά που λέγατε ότι θα κάνετε, αλλά για αυτά που κάνατε και κυρίως αυτά που δεν κάνατε.

Παρακολουθώ τη 'μάχη' διαδοχής στη Ν. Δημοκρατία. Βγαίνουν διάφοροι και λένε "να βγάλουμε αργηγό να μας οδηγήσει στην εξουσία", μια αντίληψη που μου φέρνει αηδία - πώς όταν έχεις δαγκώσει χαλασμένο κάστανο και φτύνεις; κάπως έτσι. Μια δημοσκόπηση που είδα έλεγε ότι η πλειονότητα των πολιτών που ψηφίζουν Ν.Δ. δεν θεωρούν την κατάληψη της εξουσίας ως προτεραιότητα, αλλά είπαμε τα λογικά και αυτονόητα δεν επιβιώνουν εύκολα σε κομματικά γραφεία και μυαλά.

Αυτά.