Σήμερα είναι Παρασκευή της νοσταλγίας. Διαβάζω παλιά κείμενα και τα σχόλιά τους - κάθε κείμενο και μια ανάμνηση, κάθε σχόλιο και ένα χαμόγελο.
Ένα από τα σχόλια του semprevive στο ποστάκι
'Ή Μπεμπέκα ή Μπε-Μπέ', τον Ιούλιο του 2006, είναι ιδιαιτέρως επιμορφωτικό και πάντα επίκαιρο. Δείτε το:
"Δος μου παππού δύο συμβουλές να τις θυμάμ’ αιώνια
Εσύ που ξέρεις της ζωής τις λύπες και τις χάρες
Πως θα μπορούσε ένας νηός εις τα καινούργια χρόνια
Να ζήσει δίχως βάσανα, δίχως καημούς και αντάρες;"
Και ο παππούς αργά-αργά την πίπα του τραβώντας
Αγκάλιασε τον εγγονό και είπε χαμογελώντας
"Άκου λοιπόν, ξυπόλητος μην περπατάς στ’ αγκάθι
κεράσια σαν ακούς πολλά κράτα μικρό καλάθι
έχε στις πίκρες της ζωής σύντροφο την ελπίδα
και μην πετάς το δόρυ σου αν έχεις σάπια ασπίδα
σαν δεν κρατούν τα κότσια σου μην κάνεις τον γκιουλέκα
προτίμα ένα και γερό παρά σπασμένα δέκα
και μην πιστεύεις θηλυκό …μακριά από την γυναίκα…
…εκτός πια και αν στην τσέπη σου υπάρχει μια 'Μπεμπέκα' "