Τρίτη εβδομάδα στη νέα δουλειά και δεν έχω πάρει ανάσα.
"Τι περίμενες;" με ρώτησε η Άννα στο λεωφορείο για το cinema, όπου είχα κάνει κράτηση εισιτηρίων για μια ταινία σχετικά με την πόλη που ζω. Η ταινία είναι στην πραγματικότητα ένα κολάζ μικρών ντοκουμέντων με εικόνες και φιλμάκια της πόλης από το 1904 μέχρι σήμερα. Ο ερευνητής του σχετικού αρχείου θα έκανε σχολιασμό κατά τη διάρκεια της ταινίας. Σκέφτηκα, θα ήταν μια καλή εισαγωγή στη νέα πόλη και την ιστορία της...
Δεν νομίζω ότι είχα το χρόνο να σκεφτώ τι περίμενα από τη νέα δουλειά. I hit the road running που λένε και οι Άγγλοι και δεν το πολυφιλοσόφησα...
Φτάσαμε 10 λεπτά καθυστερημένοι. Ακόμα δεν έχουμε συνηθίσει τις νέες αποστάσεις. Πήραμε τα εισιτήρια και κατευθυνθήκαμε στην αίθουσα. Δεν μας άφησαν να μπούμε. Η ταινία είχε αρχίσει και ο ομιλητής δεν ήθελε να του διακόψουν τη ροή του λόγου του καθώς θα σχολίαζε την ταινία. Fair enough σκέφτηκα, μαγκιά του. Έλα μου όμως που στο ενημερωτικό φυλλάδιο που είχαν στείλει σχετικά δεν έλεγε ότι οι καθυστερημένοι θα μείνουν "μπουκάλα". Αφού ο μάνατζερ μας είπε τα κακά μαντάτα, βγάζω το φυλλάδιο. Είχα δίκιο, δεν το είχαν σημειώσει. Του το λέω. Μου λέει, ότι η ταινία αρχίζει στις 7.30. Ναι, καλέ μου, αλλά δεν λέει ότι μετά τις 7.30 κλείνει η πόρτα για τις δέκα παρθένες και εμάς. Μας λέει, "I am sorry, these are my instructions, I cannot do anything about it. But you are welcome to choose another movie to watch with your tickets and you won't be charged extra (το εισιτήριο για τις άλλες ταινίες ήταν πιο ακριβό).
Εκεί ήταν που με έπιασε το αναρχοκομμουνιστικοαντάρτικό μου. Δεν ήρθα άνθρωπέ μου μισή ώρα διαδρομή στο λεωφορείο να φάω μια αμερικάνικη πατάτα. Αυτές τις τρώω συνέχεια, μου έχουν κάτσει στο στομάχι. Ήρθα να δω τη συγκεκριμένη ταινία. Και ειδικά μετά από την "πόρτα" που φάγαμε, δεν είχα καμιά διάθεση να καθήσω περισσότερο...Του λέω, "we would like a refund". Μου λέει, δεν κάνουμε refund στη συγκεκριμένη ταινία, but you are welcome to choose another movie, κλπ κλπ. Κατάλαβα, σκέφτηκα, άρχισε η άλλη ταινία, αυτή που παίζουν οι Άγγλοι όταν θέλουν να περάσουν το δικό τους. Την παίζουν μέχρι να πεις "όχι άλλο πια". Αφού είσαι έτσι λέω και εγώ, άντε να δούμε ποιος θα αντέξει περισσότερο. Τα επόμενα 3 λεπτά πέρασαν με επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα, με χαμόγελο και ήρεμη φωνή.
- We don't give a refund on this movie, but you are welcome...
- No, we would like to be refunded please
- As I said, we don't refund in this circustance, is there no movie that you would like to watch tonight?
- No, not really. Why don't you refund the tickets of this movie?
- You see, if it was a normal movie, we would, but this is a special show tonight. And in a normal movie, you could enter even after it started
- Exactly because this was not a normal movie, you should have made it clear that entry would not be allowed after 7.30. Therefore, we would like a refund.
- On this occasion, I will make an exception and refund you the tickets
- Ok then
- I did the best I could to offer you to watch another movie. I am sorry that this has not been the case
- I wish you would have been more clear about latecoming.
- Here is your £5 refund.
- Thank you.
- Bye
- Bye (άϊ στα τσακίδια)
Βέβαια, στο τέλος, έχασα μια ώρα στο δρόμο και ταινία δεν είδα...Αλλά το refund το πήρα.
Ανάσες δεν έχω πάρει πολλές ακόμα στη νέα δουλειά, αλλά η ικανοποίηση στο τέλος της ημέρας είναι γλυκιά, σαν ένα refund εισιτηρίου...