museologist: Ιουνίου 2009

Δευτέρα, Ιουνίου 01, 2009

Το μυστικό του Νέου Μουσείου Ακρόπολης

Τρεις εβδομάδες απομένουν για τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου Ακρόπολης και η πληροφόρηση που έχουμε για το νέο μουσείο μού θυμίζει τον τίτλο του βιβλίου "Όλα σου τά 'μαθα μα ξέχασα μια λέξη". Όλα τα μάθαμε για το νέο μουσείο, το κόστος της κατασκευής του, τις θεματικές της έκθεσής του, το εισιτήριό του για τον πρώτο χρόνο και το εισιτήριο του για το 2010, το πρωτοπόρο e-ticketing, το μενού του εστιατορίου του, το x-ray και το scanner της εισόδου, το φυλάκιο της εισόδου, τις προετοιμασίες για τα εγκαίνιά του, ποιος θα παρευρεθεί, την κρουαζιέρα στον Αργοσαρωνικό και άλλα τέτοια συμπαθητικά.

Όλα τα μάθαμε, όλα μας τα είπε ο Υπουργός, μα ξέχασε να μας πει το πιο σημαντικό: πώς θα στελεχωθεί το μουσείο. Πώς θα στελεχωθεί το σημαντικότερο, κατά τα λεγόμενα, μουσείο της Ελλάδας, το μουσείο που "εκπροσωπεί την πεμπτουσία του κλασικού μας πολιτισμού", το "πλέον επώνυμο Μουσείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς" (Υπουργός Πολιτισμού), το μουσείο τα εγκαίνια του οποίου σηματοδοτούν "ένα νέο πιλοτικό κοινωνικό πρότυπο μουσειακής πολιτικής για το Υπουργείο" (Υπουργός Πολιτισμού), το μουσείο του 21ου αιώνα, το μουσείο μιας νέας εποχής όπου τα μουσεία - κατά τα λόγια του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού για τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων - από "χώροι εναπόθεσης της πολιτιστικής παραγωγής του τόπου μας [περνάνε] σε μία εποχή όπου γίνονται ζωντανοί οργανισμοί, που εκσυγχρονίζονται και εξελίσσονται μαζί με την εξέλιξη της ίδιας της κοινωνίας";

Ποιο θα είναι λοιπόν το οργανόγραμμα αυτού του ζωντανού οργανισμού, ποιο θα είναι το προσωπικό του; Όπως το μαντέψατε: ένας πρόεδρος, ένας γενικός διευθυντής και 100 φύλακες...

...το οποίο φυσικά δεν ξαφνιάζει όταν διαβάζει κανείς ότι:
Η αντίληψη είναι μιας ολοκληρωμένης διαχείρισης του επισκέπτη, ο οποίος πράγματι θέλει να πιει έναν καφέ μέσα στο μουσείο ή θέλει να φάει κάτι πρόχειρο μέσα στο μουσείο, για να αναστυλωθεί και να συνεχίσει να βλέπει. Μας ενδιαφέρει ο επισκέπτης ο οποίος δεν έχει άλλα προβλήματα βιολογικά εκείνη τη στιγμή και αφοσιώνεται στη θέαση.

Δεν ξαφνιάζει, διότι όταν η μουσειολογία του 21ου αιώνα μουσείου συμπυκνώνεται στη 19ου αιώνα μουσειακή αντίληψη "instruction through looking", όπου η "θέαση" αριστουργημάτων της τέχνης θεωρούνταν ο πρωταρχικός σκοπός του μουσείου και τρόπος παίδευσης του κοινού, τότε το μόνο προσωπικό που απαιτείται είναι ο φύλακας για να προσέχει μήπως από την πολύ "αφοσίωση στη θέαση" ζαλιστεί κανείς και πέσει πάνω σε κανέναν κούρο...(και άντε να'ναι κούρος, μην είναι κανένας προτεταμένος φαλλός...).

Ε ναι, το ξέρω (διόρθωση: ελπίζω) ότι υπερβάλλω και ότι μάλλον ο Υπουργός και οι συνεργάτες του αμέλησαν απλά να αναφερθούν στο μη φυλακτικό προσωπικό του μουσείου...μόνο που λόγω αυτής της παράλειψης το μυστικό του Μουσείου δεν είναι "η αποκάλυψη των ίδιων των εκθεμάτων του", όπως λέει ο Υπουργός, αλλά η αποκάλυψη των ανθρώπων του.