Μ'αρέσουν αυτά που λέει ο νέος υπουργός Πολιτισμού. Όπως π.χ. το ότι "
υπάρχει ένα σημείο έπειτα από το οποίο η πείρα ενός εργαζόμενου γίνεται πιο σημαντική από τις σπουδές του". Αυτή είναι μια ρεαλιστική διαπίστωση. Ή όπως το "σχεδιάζουμε να καταρτίσουμε μητρώα χρηματοδοτούμενων φορέων, οι οποίοι πρέπει να παρουσιάζουν προγραμματισμό και απολογισμό", που είναι κάτι τόσο αυτονόητο που ηλιθίως πίστευα ότι γινόταν ήδη.
Το τραγικό με τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες και τις εκάστοτε κυβερνήσεις είναι ότι δεν κάνουν αυτά που στη δουλειά σου θεωρούνται εύκολα και αυτονόητα. Κανείς δεν ζητάει από έναν κρατικό λειτουργό, έναν υπουργό ή έναν πρωθυπουργό να τετραγωνίσει τον κύκλο. Αυτό που ζητάει είναι αυτό που απαιτείται και από τον ίδιο στη δουλειά του: υπευθυνότητα, εργατικότητα, αφοσίωση, αποδοτικότητα, τέτοια πράγματα. Πώς, λοιπόν, αυτά τα βασικά γίνονται τόσο άπιαστα όπου ανακατεύονται πολιτικοί, αυτό αποτελεί για μένα μεγάλο αίνιγμα.
Πάντα είχα την απορία: πώς γίνεται σε ένα υπουργικό συμβούλιο υπουργοί να ΜΗΝ κρατάνε σημειώσεις; Αναρωτιόμουν, τόσο καλή μνήμη έχουν οι πολιτικοί; Στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της νέας κυβέρνησης είδα για πρώτη φορά μερικούς υπουργούς να κρατούνε σημειώσεις. Για πρώτη φορά 'συνδέθηκα' με πολιτικό, με την έννοια ότι είδα κάτι που έκανε νόημα και ως εικόνα μου ήταν οικεία. Οι περισσότεροι από αυτούς τους υπουργούς είναι από το Επικρατείας...άραγε αυτό να σημαίνει κάτι; Ή απλά αυτοί οι υπουργοί έχουν κακή μνήμη;
Επίσης, μου έκανε εντύπωση που έκανε εντύπωση ότι υπουργός χρησιμοποίησε PowerPoint! Μα πόσο πια τεχνολογικά αναλφάβητος πρέπει να είναι κάποιος για να γίνει υπουργός;
Βγήκε η νέα κυβέρνηση και κάνει αυτά που υποσχόταν η προηγούμενη: πάγωμα μισθών κλπ. και διαμαρτύρονται οι πρώην ότι "κάνετε αυτά που λέγαμε εμείς". Μα, εσάς σας έδιωξαν οι πολίτες όχι για αυτά που λέγατε ότι θα κάνετε, αλλά για αυτά που κάνατε και κυρίως αυτά που δεν κάνατε.
Παρακολουθώ τη 'μάχη' διαδοχής στη Ν. Δημοκρατία. Βγαίνουν διάφοροι και λένε "να βγάλουμε αργηγό να μας οδηγήσει στην εξουσία", μια αντίληψη που μου φέρνει αηδία - πώς όταν έχεις δαγκώσει χαλασμένο κάστανο και φτύνεις; κάπως έτσι. Μια δημοσκόπηση που είδα έλεγε ότι η πλειονότητα των πολιτών που ψηφίζουν Ν.Δ. δεν θεωρούν την κατάληψη της εξουσίας ως προτεραιότητα, αλλά είπαμε τα λογικά και αυτονόητα δεν επιβιώνουν εύκολα σε κομματικά γραφεία και μυαλά.
Αυτά.