Δεν ξέρω γιατί έχω τόσο κολλήσει με το θέμα της Αγροφυλακής. Ίσως γιατί η όλη ιστορία παραπέμπει στα αυτοκαταστροφικά και σχιζοφρενικά χαρακτηριστικά της πατρίδας μας...Χτίζει ο μεν, γκρεμίζει ο δε...
Οι μπλε δημιούργησαν τους επιτυχόντες στην Αγροφυλακή. Μετά ήρθαν οι πράσινοι και δεν τους διόρισαν ποτέ. Ήρθαν πάλι οι μπλε και τους όρκισαν στο παρά δύο πριν τις εκλογές. Οι πράσινοι λένε ότι αν επανέρθουν θα τους διώξουν...Τέτοιες παλινδρομήσεις ούτε σε μπουρδέλο...
Διαβάζω ότι ο λόγος και καλά των εκλογών είναι οι μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και κουραφέξαλα. Καλά, είναι τόσο μπάζα οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων που θεωρούν ότι τα χάφτει κανένας αυτά; Πέρα από τη μπουρδολογία (και την μπουρδελολογία), τι σημαίνει ότι πρέπει να γίνουν εκλογές για να μην ανακοπούν οι μεταρρυθμίσεις; Δεν μπορώ να καταλάβω πώς και γιατί μεταρρυθμίσεις που έχουν δρομολογηθεί θα πρέπει να ανακόπτονται σε περίπτωση αλλαγής (ή και μη) κυβέρνησης. Αυτή είναι πολιτική για βόδια, όχι για ευρωπαϊκό κράτος του 21ου αιώνα. Αλλά τι λέω, είναι ακριβώς η νοοτροπία του ψευτόμαγκα, αυτού που θεωρεί ότι η εξουσία που του δανείζουμε είναι δική του. Αυτού που λέει "ξέρεις ποιος είμαι εγώ;", "εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους, θα σου φτιάξω το δρόμο/γέφυρα/κτίριο/...παιδιά", κ.ο.κ. Αμάν και πότε να ξεφύγουμε από την προσωποκεντρική πολιτική, με τους καλούς, τους κακούς και τους άσχημους...
Βάλαμε τη λέξη φιλοτιμία στο σύνταγμα και το πήραμε τόσο ζεστά που την έχουμε αναγάγει από τη μια σε πολιτική και από την άλλη σε δικαιολογία για παρανομία. Οι Αμερικανοί βρίζουν αυτόν που έβαλε το "pursuit of happiness" στο σύνταγμά τους και τους έβαλε να τρέχουν και να μην φτάνουν να αποκτήσουν τη ρημάδα την ευτυχία. Από μένα πέντε στον κύριο που έχωσε τη φιλοτιμία στο δικό μας...(σύνταγμα εννοώ).