Αντίο Αμαλία

Αντίο Αμαλία

Μουσειακά websites II

Νομίζω θα πέσω σε κατάθλιψη. Προσπαθώ να βρω ένα website ελληνικού μουσείου που να μην είναι απλά ένα ηλεκτρονικό φυλλάδιο. Ένα website που να αντιλαμβάνεται το ρόλο του ως μέρος της μουσειακής εμπειρίας. Ένα website που να εκμεταλλεύται τις δυνατότητες του Διαδικτύου και των άλλων τεχνολογιών. Ένα website που να μην βαριέται που ζει.

.

Ξέρετε κάποιο; Θα εκτιμούσα τις προτάσεις σας. Άντε, μπορεί να βγάλουμε και το top 10 (ή μήπως είναι πολλά 10;)

Τα πρώτα μας γενέθλια

Σήμερα το blog γιορτάζει. Όχι επειδή είναι Διεθνής Ημέρα Μουσείων. Ή όχι μόνο λόγω της ημέρας. Αλλά διότι κλείνει ένα έτος παρουσίας στο Διαδίκτυο.

.

Κανονικά θα έπρεπε να κάνω κάτι σαν ανασκόπηση, να περιγράψω τις διάφορες φάσεις του blog (αν υπάρχουν), να αναφέρω αγαπημένα posts, κλπ. Αλλά δεν υπάρχει χρόνος και θα έλεγα ούτε και κουράγιο για κάτι τέτοιο. Αυτή η αναδρομή θα πρέπει να περιμένει...

.

Μια κρέμα καραμελέ λοιπόν, ένα σπίρτο για κεράκι και χρόνια μας πολλά museologist!

.

Πολλούς χαιρετισμούς και θερμές ευχαριστίες στους επισκέπτες αυτού του blog.

Οι Αρχαίοι Ημών Bloggers 2

Χτες μου έστειλε e-mail ο ατάλαντος Ηρακλής που από τότε που το blog του έγινε βιβλίο έχει γίνει μεγάλη μούρη, έχει χ*στεί στο τάλαντο και είναι μονίμως σε εξωτικά νησιά. Μου έγραφε από την Τροία όπου πήγε για γυμνισμό σε ιαματικά λουτρά. Από την εποχή του Πάρη και της Ελένης, η Τροία έχει γίνει number one τουριστικός προορισμός.

.

Ειρήστω εν παρόδω (ή, ελληνιστί, by the way), αφού κάνουν που κάνουν αλλαγές στο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ΄Δημοτικού, ας γράψουν επιτέλους και την αλήθεια για τον Τρωικό πόλεμο, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν το πρώτο flash mob της ιστορίας.

.

Η ιστορία έχει ως εξής:

.
Ζούσε τότε η Ελένη, που ήταν μεγάλος κόμματος, αλλά από μυαλό...ξανθιά. Ήταν μικροπαντρεμένη με έναν εισοδηματία ονόματι Μενέλαο, ο οποίος την είχε κλειδωμένη μονίμως στην κρεβατοκάμαρα. Βλέπετε η Ελένη, πέρα από βούρλο ήταν και νυμφομανής και καθότι ο Μενέλαος ήταν μικροτσούτσουνος και έπινε και πολύ, στο διά ταύτα δεεεεεν...καταλαβαίνετε τώρα... η κοπέλα ήταν μονίμως στις κάψες της, πού να την άφηνε αμολυτή... Για να ξεχαρμανιάσει, η Ελένη έμπαινε στο chat και μπαλαμουτιαζότανε εικονικώς...Είχε ανεβάσει και κάτι προκλητικές φωτογραφίες και είχε ανάψει τα αίματα όλων των Αχαιών bloggers που άμα έλαχε θα σφάζονταν και στο WoW για πάρτη της.
.

Μια μέρα, μπήκε στο chat ένα κ*λόπαιδο hacker ονόματι Paris με nick "trojan". Όπως καταλαβαίνετε, το nick του έσπειρε τον πανικό!!! Όλοι νομίσανε ότι ήταν ιός και βγήκανε offline να γλυτώσουνε τα λειτουργικά τους. Όλοι, πλην της Ελένης, που με το που είδε το trojan νόμισε ότι ήταν επίσημος δοκιμαστής των γνωστών προφυλακτικών και σκέφτηκε, αυτό είναι, θα τη βγάλουμε και σήμερα.

.

Anyway, η Ελενίτσα αποφάσισε ότι αρκετά χαράμισε τα νιάτα της με το γεροξεκούτη και ανέβασε ποστ ότι οργανώνει beach party στην Τροία να γνωρίσει όλους τους εραστές της και έτσι πήραν όλοι τους τα ιστιοφόρα και καλά για ΣουΚού στην Τροιζήνα και βρέθηκαν στην Τροία για γυμνισμό, ρακέτες και για να πλακώσουν στις σφαλιάρες τον Πάρι. Έτσι γεννήθηκε το πρώτο flash mob...και τότε έγινε και το πρώτο Greek Blogger Camp. Όσοι λένε το αντίθετο είναι ανιστόρητοι.

.
Αυτά, για να μαθαίνουμε και λίγη ιστορία.

.

***

"A flash mob is a group of people who assemble suddenly in a public place, do something unusual for a brief period of time, and then quickly disperse. They are usually organized with the help of the Internet or other digital communications networks".

Κατέβασε ένα Gilbert and George όσο προλαβαίνεις!

Αν θέλετε να αποκτήσετε ένα αυθεντικό έργο τέχνης των Gilbert and George, μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ και εδώ μέχρι την Πέμπτη το βράδυ. Αποτελείται από εννέα πάνελς (δείτε την εικόνα παραπάνω), τα οποία αφού τα κατεβάσετε, μπορείτε να τα εκτυπώσετε και να συνενώσετε για να δημιουργήσετε ένα αυθεντικό Gilbert and George. Αυθεντικό, γιατί δημιουργήθηκε για το Διαδίκτυο.

Εικόνες...

...από το τριήμερο του Bank Holiday Weekend

Στα παρασκήνια του Βρετανικού Μουσείου

"A new 10-part BBC TV series about the British Museum will be shown on BBC2 from May. Filmed over the past year, the series gives a fascinating behind-the-scenes account of the Museum's work in London, the UK and throughout the world".

Αρχίζει την Πέμπτη στις 10 Μαΐου με πρώτο θέμα τη συντήρηση στο μουσείο.

Περί υποδημάτων (ναι, ξανά)

Πήγα για ένα τζινάκι και γύρισα με παπούτσια....(και τζιν)...Περνούσαμε έξω από το Clarks και λέει η σύντροφος, "δεν μπαίνουμε να δεις (!) κανένα ζευγάρι παπούτσια;" Παρόλο που ήξερα ότι το όταν πρόκειται για παπούτσια, το δεύτερο ενικό πρόσωπο της Α. είναι ταυτόσημο με το πρώτο πληθυντικό ("δούμε") για να μην πω με το πρώτο ενικό ("δω"), μουρμούρισα καταφατικά βασικά για να της κάνω το χατίρι.

Όταν πρόκειται για παπούτσια, είμαι κομμάτι δύσκολος πρέπει να ομολογήσω. Δεν ξέρω τι θέλω, μέχρι που να το δω, δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε. Κάνω μια γρήγορη βόλτα στα ράφια και αν το μάτι μου πάρει κάτι που να μου αρέσει, σταματώ να το περιεργαστώ, να δω την τιμή κλπ...συνήθως μέχρι να έρθει η Α. και να τα απορρίψει...Η Α. είναι το αντίθετο, ξέρει από πριν τι ψάχνει, για να μην πω ότι το έχει ήδη σταμπάρει από καιρό. Έτσι η πρότασή της να μπούμε στο κατάστημα υποδήλωνε ότι υπάρχει υποψήφιο ζευγάρι για τη συλλογή της...

Είδα τα παραπάνω (που δεν είναι καφέ όπως φαίνεται στη φωτογραφία, αλλά πολύ ανοιχτό πράσινο/λαδί, θα σας γελάσω) και μου άρεσαν, όχι τόσο για την εμφάνιση που δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά επειδή ήταν πανάλαφρα και φαίνονται πολύ άνετα. Κάνω έτσι να ζητήσω νούμερο και στα δύο δευερόλεπτα που μεσολαβούν η Α. έχει ήδη πλαγιομετοκοπήσει μια προθήκη απέναντι και θαυμάζει κάτι πέδιλα με σχεδιάκια και κορδονάκια. Περιττό να σας πω ότι ο υπάλληλος έφερε δύο ζευγάρια παπούτσια για δοκιμή, το παραπάνω για μένα και τα πέδιλα για την Α. Και ενώ εμένα μου πήρε λίγο για να αποφασίσω, τα φόρεσα, τα πάτησα, τα είδα στον καθρέφτη, τα περπάτησα, μετά από 5 δεύτερα η Α. τα είχε ήδη δώσει για πακετάρισμα.

Στο ταμείο ο υπάλληλος μου πούλησε και μια κρέμα που δεν κατάλαβα καλά τι κάνει, αλλά σκέφτηκα μπορεί να χρειαστεί. Επιχείρησε να το κάνει και με την Α. αλλά είδε το ψαγμένο βλέμμα της που έλεγε "δεν υπάρχει περίπτωση να αγοράσω αυτή την ψευτοκρέμα" και ούτε καν τέλειωσε τη φράση του...

Πίσω στο σπίτι και καθώς η Α τοποθετεί με ευλάβεια τα νέα της πατούμενα στην παπουτσοντουλάπα, μου λέει..."πρέπει λίγο να δούμε πού θα χωρέσουμε τα παπούτσια σου"!!! Ντόινγκ!

Museum Tip III - Cloze Test

Γράφετε ένα κείμενο έκθεσης και αναρωτιέστε αν θα είναι κατανοητό από τους επισκέπτες. Το Cloze test είναι ένας quick and dirty τρόπος να τεστάρετε πόσο κατανοητό είναι ένα κείμενο. Ιδού:

1. Αφήνοντας άθικτες την πρώτη και την τελευταία περίοδο, αφαιρέστε από το υπόλοιπο κείμενο κάθε πέμπτη λέξη, αντικαθιστώντας τες με κενά (τα κενά να έχουν το ίδιο μήκος).
2. Δώστε το τσεκουρεμένο κειμενάκι σας σε επισκέπτες του μουσείου και ζητήστε τους να συμπληρώσουν τα κενά με τις λέξεις που νομίζουν ότι λείπουν.
3. Μετρήστε πόσες λέξεις βρήκανε και αφού βγάλετε το ποσοστό επί τοις εκατό, κάντε τη σύγκριση με τα ακόλουθα scores:

0-40% (frustration): Το κείμενο έχει τα χάλια του. Δεν ρέει φυσικά, η σύνταξη είναι για τα μπάζα, πιθανόν χρησιμοποιείτε πολύ εξεζητημένες λέξεις και εκφράσεις. Με λίγα λόγια, θα σας βρίσουν άσχημα. Ξαναπιάστε το από την αρχή.

41-60% (instructional): Μέσες άκρες το κείμενο είναι εύκολα κατανοητό. Θα ρωτήσουν και το φίλο τους, θα δούνε και τα αντικείμενα και θα το πιάσουν το πουλί. Μην επαναπαύεστε όμως, μπορείτε να το βελτιώσετε και να κάνετε τη ζωή των επισκεπτών πιο εύκολη.

61%-100% (independent): Το κείμενο "φυσάει", μιλάει από μόνο του, ιδίως αν το ποσοστό είναι πάνω από 90%. Γενικώς, αν είναι πάνω από 75% σημαίνει ότι κείμενο είναι σχεδόν πλήρως κατανοητό, χωρίς "τηλέφωνο" ή "τη βοήθεια του κοινού".

***

Το τεστ Cloze είναι 50 ετών, αλλά εξακολουθεί να είναι χρήσιμο. Φυσικά, από μόνο του έχει περιορισμένη χρησιμότητα και όφελος (δείτε και το fry test), ειδικά στο χώρο του μουσείου που η ανάγνωση των κειμένων σχετίζεται με πολλούς άλλους παράγοντες (πρότερη γνώση επισκεπτών, κίνηση επισκεπτών, χρήση και τοποθέτηση κειμένων, σχέση του με εκθέματα, διάθεση του επισκέπτη, κλπ).

Δείτε και Carter, James, 1994, 'How old is this text?' in The Educational Role of the Museum, ed. by E. Hooper-Greenhill, London: Routledge, 211-214.

Θου Βου Μουσείων

Είπε ο Πρωθυπουργός στην επίσημη παρουσίαση των αρχαίων αντικειμένων που επεστράφησαν στο Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας από το μουσείο J. P. Getty:

"Προχωράμε στη σύσταση σχετικής Διεύθυνσης στο Υπουργείο Πολιτισμού, για την αποτελεσματικότερη αναζήτηση, τεκμηρίωση και διεκδίκηση κινητών μνημείων, τα οποία είναι προϊόντα κλοπής λαθρανασκαφής ή παράνομης διακίνησης στο εσωτερικό ή το εξωτερικό".

Πολύ χαίρομαι, διότι οι πτυχιούχοι των "Σπουδών Κατασκοπευτικής Μουσειολογίας" θα μπορέσουν να βρούνε επιτέλους δουλειά στο αντικείμενό τους! Τέλειωσαν τα βάσανά σας συνάδελφοι!

Museum Tip II - Φωτογράφηση με φλας

Ότι η φωτογράφηση με φλας βλάπτει σοβαρά την υγεία των εκθεμάτων είναι μια μπαρούφα και μισή. Η απαγόρευση του φλας έχει να κάνει συνήθως με το copyright και γιατί θεωρείται ενοχλητικό για τους υπόλοιπους επισκέπτες. Τα υπόλοιπα περί καταστροφής των εκθεμάτων είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Είναι γεγονός ότι η έκθεση στο φως είναι αθροιστική και κανόνας είναι να διατηρούνται τα εκθέματα σε χαμηλά επίπεδα φωτισμού (το χαμηλότερο είναι συνήθως 50 lux). Επίσης, για όσα αντικείμενα χρειάζεται, π.χ. ευπαθή υφάσματα, παίρνονται ειδικά μέτρα (θα τα έχετε δει πίσω από κουρτίνες, σε συρτάρια, ή σε σκοτεινά κουβούκλια).

Οπότε δεν είναι το φλας που βλάπτει τα αντικείμενα, αλλά γενικά η έκθεση στο φως, την οποία τις περισσότερες φορές δεν είναι δυνατόν να αποφύγουμε. Το φλας που διαρκεί δέκατα του δευτερολέπτου, γίνεται από απόσταση 2-3 μέτρων και έχει την ισχύ που έχει (μιλάμε για κοινές ερασιτεχνικές φωτογραφικές μηχανές) είναι αμελητέο. Δεν έχω πρόχειρα ακριβή στοιχεία (κάπου είχα δει ένα σχετικό άρθρο), αλλά μιλάμε για μεγέθη του τύπου μια λήψη με φλας = ένα δευτερόλεπτο (και αν!) επιπλέον έκθεσης.

Και άντε να το καταλάβω για μεγάλα μουσεία που οι επισκέπτες έρχονται ανά χιλιάδες την ημέρα (ειρήστω εν παρόδω, το Βρετανικό Μουσείο που γίνεται "πατείς με πατώ σε" επιτρέπει φωτογράφηση με φλας). Αλλά πας σε κάτι ξεχασμένα μουσεία στην Ελλάδα που δεν πατάει ψυχή και σου λένε "α, απαγορεύεται το φλας, καταστρέφονται τα αγάλματα!!!"...και την ίδια στιγμή έχουν τα παντζούρια ανοιχτά στον ήλιο του Ιουλίου...