Το παπουτσωμένο σπίτι

Ύστερα από ενδελεχή έρευνα αγοράς και αφού η σύντροφος απέρριψε απλά με ένα της βλέμμα πρωτοποριακές ιδέες σαν και αυτή του antikeimena για προθήκη παπουτσιών στην οροφή καταλήξαμε στη συμβατική λύση του εικονιζόμενου επίπλου, το οποίο λειτουργεί και ως βάση τηλεόρασης. Τοποθετήθηκε (προς το παρόν) στο living room, παρά τις φιλότιμες, πλην καταδικασμένες σε αποτυχία, προσπάθειες να επιχειρηματολογήσω περί της κυρίαρχης χρηστικής αξίας των παπουτσιών που θα πρέπει να επικρατεί της διακοσμητικής. Τα επιχειρήματά μου συνάντησαν αντίστοιχο της προθήκης-οροφής βλέμμα, το οποίο έθεσε τέλος στη συζήτηση...Άλλοι βάζουν στα σαλόνια τους προθήκες με κρυστάλλινα ποτήρια και σερβίτσια, εμείς, αφού δεν έχουμε κρύσταλλα και τα τοιαύτα, βάζουμε τα παπούτσια μας...πώς λέει το αγιογραφικό: ‘όπου γαρ ο θησαυρός υμών, εκεί και η καρδία υμών εστί’...



Ενέδωσα στην παραπάνω λύση βασικά διότι προσέβλεπα στη μετέπειτα χρήση του τραπεζιού που λειτουργούσε προηγουμένως ως βάση τηλεόρασης, και την οποία (χρήση) αποδίδει παραστατικά η παρακάτω φωτογραφία: να ακουμπώ τα πόδια μου, τον καφέ μου, τα ακουστικά μου και ό,τι άλλο χρειάζεται ένας σύγχρονος άνδρας, καθώς μπλογκάρω. Αυτή η διαρρύθμιση ήταν τελικά ευεργετική: έτσι απλωμένος, νιώθω ότι έρχομαι σε επαφή με τον εσώτερο Έλληνα(ρα) μου, δηλαδή τον ανατολίτη πασά ή αγγλιστί couch potato. Μέχρι που σκέφτομαι να αγοράσω παγωμένες μπύρες και να δω ποδόσφαιρο βγάζοντας άναρθρες γηπεδικές κραυγές έξαλλου οπαδού. Θα φωνάξω και φίλους και θα το στήσουμε ως cultural event. Θα είναι πολύ cult!



Χτες και σήμερα είχε φοβερή ζέστη και βγήκαν όλοι με τα καλοκαιρινά τους. Ένιωσα σαν τουρίστας στην παραθέριση, το οποίο ομολογουμένως είναι χαλαρωτικό συναίσθημα...

...νομίζω ότι ήρθε η ώρα να βγάλουμε τα σανδάλια και τις σαγιονάρες από την παπουτσοθήκη.