Είδη δώρων "η καμμένη Ολυμπία"

Με άδεια χέρια επιστρέφουν από το πωλητήριο του Μουσείου Ολυμπίας. Μα τίποτα πια δεν τους άρεσε; Και μετά λέμε δεν έχουν έσοδα τα μουσεία...

Εγώ πάντως προτείνω το πωλητήριο να πουλάει και απανθρακωμένα κλαδιά του Κρονίου λόφου, τα οποία είναι και πιο αρχαία από τα αρχαία. Σαν το Museum Haus am Checkpoint Charlie στο Βερολίνο που πουλάει κομματάκια του τείχους του Βερολίνου σε συσκευασία. Θα κονομήσουν χοντρά. Να προκηρυχτούν και θέσεις μουσειολόγων-ανθοκόμων (νέα ειδικότητα), οι οποίοι θα σχεδιάζουν με μουσειολογικό τρόπο μπουκέτα καμμένων κλαδιών και λουλουδιών, σε χρωματικές αποχρώσεις του κάρβουνου. Τα μπουκέτα θα συνοδεύονται και με λεζάντες: κορομηλιά του τρίτου τετάρτου του 4ου αι. π.Χ. με φύλλα κισσού και δάφνης, είπαμε το μουσείο είναι χώρος μάθησης πρώτα απ'όλα.

Βέβαια, δεν το συζητώ, τα μπουκετάκια θα είναι τέλεια για συνθέσεις νεκρής φύσης δίπλα στο τζάκι. Θα είναι σαν την επιστροφή στη φύση ένα πράγμα. Καλά, αν συνάψει το μουσείο σύμβαση και με την interflora, χρυσές δουλειές θα κάνει σε κηδείες, μνημόσυνα, πορείες και προεκλογικές συγκεντρώσεις. Επίσης να κάνει και τηλεοπτικά σποτάκια με παιδάκια να κλαίνε δίπλα στα καμμένα, που να πέφτουν σε προεκλογικές ομιλίες, όταν οι πολιτικοί θα λένε τη γνωστή επωδό "παραλάβαμε καμμένη γη", καπάκι το σποτάκι, να δεις μετά τι πωλήσεις θα κάνει η καρβουνιασμένη ελιά Ολυμπίας. Τέτοια απήχηση θα έχουν που και στα μπουζούκια δεν θα ρίχνουν ροδοπέταλα, αλλά καμμένες τριανταφυλλιές, με τη ρίζα και άλλα φυλλοβόλα, θαμνώθη και αναρριχητικά. Θα τραγουδάει η αοιδός "φωτιά στα σαβατόβραδα" και να σου θα εκτοξεύονται οι καμμένες μουσμουλιές από τα τραπέζια.

Θα καεί το πελεκούδι, τρόπος του λέγειν φυσικά....

***
Η φωτο από εδώ

Το πρώτο μουσείο

Το πρώτο μουσείο ήταν κυριολεκτικά 'open air'...το βλέπετε παραπάνω. Επίσης, επιτέλους τι θα γίνει με την υπόθεση επαναπατρισμού του φαγωμένου μήλου των πρωτοπλάστων που μεταφέρθηκε στο μουσείο του Παραδείσου; Η υπομονή έχει και τα όριά της.

Κάποιος να πατήσει το 'play'

Η συζήτηση γύρω από την τύχη του παλαιού μουσείου Ακρόπολης έχει ενδιαφέρον:
- Να γκρεμιστεί για να ανασκαφεί ο χώρος και να "ηρεμήσει το τοπίο",
- Να παραμείνει ως μουσείο για εκθέσεις ή για να στεγάσει επιγραφές,
- Να γίνει αναψυκτήριο

είναι οι 3 λύσεις που προτείνονται.

Το κείμενο του Βήματος θα μπορούσε να αποτελέσει μόνο του το υλικό ενός διδακτορικού: σε μικρογραφία η σχέση μας με την Ακρόπολη, ο ρόλος των μουσείων, η θέση του επισκέπτη.

Από τη μια οι "καθαρές λύσεις", να γκρεμιστεί δηλαδή ό,τι δεν είναι 2,500 χρόνων. Τις έχουμε ξαναδεί σε όλη την ιστορία της Ακρόπολης. Από την άλλη, ένα μουσείο (διάβαζε 'αποθήκη') για τις επιγραφές (καλά, οι επιγραφές γιατί δεν θα πάνε στο νέο μουσείο Ακρόπολης;). Και από την παράλλη, η ιδέα για το αναψυκτήριο, η οποία δύσκολα θα τύχει νηφάλιας συζήτησης. Ήδη, το αναψυκτήριο έγινε "καφενείο".

Έχω πολλά χρόνια να ανέβω στο Βράχο και δεν θυμάμαι καλά το χώρο του μουσείου, αλλά δεν συμφωνώ με το γκρέμισμά του. Στη 'θεϊκή' παρουσίαση της Ακρόπολης, αυτό το κτίριο μας θυμίζει ότι είμαστε γήινοι. Στην παγωμένη π.Χ. εικόνα της Ακρόπολης, μας θυμίζει ότι η Ακρόπολη έχει μακρόχρονη βιογραφία και αυτό το κτίριο είναι ίσως το μοναδικό κατάλοιπο αυτή της βιογραφίας. Δεν με ενδιαφέρει αν έχει ή όχι αρχιτεκτονική αξία. Η ιστορική και συμβολική του αξία είναι σημαντική και γίνεται ακόμη σημαντικότερη διότι πλέον αντιπροσωπεύει όλες τις ιστορίες της Ακρόπολης που σιωπήθηκαν, γκρεμίστηκαν και θυσιάστηκαν στο βωμό της κατασκευής της σύγχρονης εθνικής μας ταυτότητας.

Επί χρόνια το μικρό μουσείο της Ακρόπολης θεωρούνταν το 'ανάξιο' δοχείο της αρχαίας Ακρόπολης. Θα ήταν εξιλέωση να στεγάσει τις 'ανάξιες ιστορίες' της Ακρόπολης καθώς και τις καθημερινές ιστορίες της, τις ιστορίες των επισκεπτών και των κατοίκων της Αθήνας.

Σε μια Ακρόπολη με πατημένο το 'pause' στην κλασική αρχαιότητα (ή ό,τι μοιάζει κλασικό), ίσως είναι καιρός να πατήσουμε το 'play'...

***
Η φωτο από εδώ

Μουσεία στον καναπέ

"Our museums are in desperate need of psychotherapy"...

...έγραφε το 1971 στο 'κλασικό' πλέον άρθρο του ο Duncan Cameron, διευθυντής του Βrooklyn Museum (Cameron, D. 1971, ‘The Museum: A Temple or a Forum?’, Curator 14 (1): 11-24)

Το Brooklyn Museum έκανε τη θεραπεία του και είναι σήμερα σημείο αναφοράς στη μουσειολογία (ιδίως στον τρόπο που χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίες).

Τα ελληνικά μουσεία πότε θα ξαπλώσουν στον καναπέ;

***
In memoriam: Duncan Cameron, 1930-2006

Φάτε μάτια cheesecake

Βανίλια cheesecake (με ξύσμα λεμονιού και πορτοκαλιού) και σιρόπι κεράσι...και τα δύο handmade by museologist...

...θα είμαι μετριόφρων: είναι και γαμ*!!!

Ντόπια κλασική απόλαυση

Είναι μιάμιση το βράδυ, είμαι μόνος στο σπίτι, απ'έξω κάποιος περαστικός σφυρίζει τα "Τρίγωνα Κάλαντα" (άσχετο!) και η μπαταρία του φορητού λέει 14 min remaining. Η δική μου μπαταρία έχει πέσει ακόμα πιο πολύ και η σύνδεση με τον επαναφορτιστή του κρεβατιού θα γίνει σε λιγότερο από 14 λεπτά...

Στο culture.gr το κείμενο χαιρετισμού του υππο σε τουριστικούς πράκτορες προτρέπει "να δίνουμε την ευκαιρία σε όλους τους επισκέπτες να απολαμβάνουν τα αριστουργήματα της κλασικής Ελλάδας" και στο in.gr διαβάζω ότι "ξενιτεύονται ελληνικές αρχαιότητες λόγω έλλειψης χρημάτων για διοργάνωση εκθέσεων"...φαίνεται οι μπαταρίες εκεί έχουν πέσει ακόμα περισσότερο, τα φώτα είναι κλειστά...

Να θυμηθώ να νιώσω μια ντόπια κλασική απόλαυση, σαν πουλάκι θα κοιμηθώ...