Με άδεια χέρια επιστρέφουν από το πωλητήριο του Μουσείου Ολυμπίας. Μα τίποτα πια δεν τους άρεσε; Και μετά λέμε δεν έχουν έσοδα τα μουσεία...
Εγώ πάντως προτείνω το πωλητήριο να πουλάει και απανθρακωμένα κλαδιά του Κρονίου λόφου, τα οποία είναι και πιο αρχαία από τα αρχαία. Σαν το
Museum Haus am Checkpoint Charlie στο Βερολίνο που πουλάει κομματάκια του τείχους του Βερολίνου σε συσκευασία. Θα κονομήσουν χοντρά. Να προκηρυχτούν και θέσεις μουσειολόγων-ανθοκόμων (νέα ειδικότητα), οι οποίοι θα σχεδιάζουν με μουσειολογικό τρόπο μπουκέτα καμμένων κλαδιών και λουλουδιών, σε χρωματικές αποχρώσεις του κάρβουνου. Τα μπουκέτα θα συνοδεύονται και με λεζάντες: κορομηλιά του τρίτου τετάρτου του 4ου αι. π.Χ. με φύλλα κισσού και δάφνης, είπαμε το μουσείο είναι χώρος μάθησης πρώτα απ'όλα.
Βέβαια, δεν το συζητώ, τα μπουκετάκια θα είναι τέλεια για συνθέσεις νεκρής φύσης δίπλα στο τζάκι. Θα είναι σαν την επιστροφή στη φύση ένα πράγμα. Καλά, αν συνάψει το μουσείο σύμβαση και με την interflora, χρυσές δουλειές θα κάνει σε κηδείες, μνημόσυνα, πορείες και προεκλογικές συγκεντρώσεις. Επίσης να κάνει και τηλεοπτικά σποτάκια με παιδάκια να κλαίνε δίπλα στα καμμένα, που να πέφτουν σε προεκλογικές ομιλίες, όταν οι πολιτικοί θα λένε τη γνωστή επωδό "παραλάβαμε καμμένη γη", καπάκι το σποτάκι, να δεις μετά τι πωλήσεις θα κάνει η καρβουνιασμένη ελιά Ολυμπίας. Τέτοια απήχηση θα έχουν που και στα μπουζούκια δεν θα ρίχνουν ροδοπέταλα, αλλά καμμένες τριανταφυλλιές, με τη ρίζα και άλλα φυλλοβόλα, θαμνώθη και αναρριχητικά. Θα τραγουδάει η αοιδός "φωτιά στα σαβατόβραδα" και να σου θα εκτοξεύονται οι καμμένες μουσμουλιές από τα τραπέζια.
Θα καεί το πελεκούδι, τρόπος του λέγειν φυσικά....
***
Η φωτο από εδώ