Κατά κυριολεξία, 'τώρα πετώ για της χαράς το πανηγύρι'...στη Θεσσαλονίκη, μέσω Πράγας. 6 ώρες αναμονής στην Πράγα, καλή ευκαιρία για blogging μετά ροφήματος στο internet point του αεροδρομίου
10 μήνες μου πήρε αυτή τη φορά να πάρω την (επι)στροφή προς τα τιμημένα χώματα της Ελληνικής γης (για να μην λέτε ότι δεν τιμώ τις επετείους!), όπου οι bloggers όταν δεν λοιδορούνται,
διώκονται (για να μην λέτε ότι δεν παρακολουθώ τις εξελίξεις στην μπλογκόσφαιρα)...
Δεν θα κάτσω πολύ, μόνο μια εβδομάδα, οπότε αν θέλετε να με συναντήσετε για να σας δώσω υπογεγραμμένο print screen του blog, παρακαλώ να επικοινωνήσετε με τον ατζέντη μου στην Ν.Υ. να σας κλείσει ραντεβού. Αυτόγραφα θα δοθούν μόνο σε bloggers που με θαυμάζουν απεριόριστα, έχουν το blog μου εικόνισμα πάνω στον υπολογιστή τους και θα έδιναν όλη την περιουσία τους για μια συνάντηση μαζί μου. Οι τελευταίοι παρακαλούνται μαζί με το χαρτόσημο στην αίτηση να εσωκλείσουν και bank statements των τελευταίων έξι μηνών...
Ο Marc Auge έχει περιγράψει τα αεροδρόμια (επίσης τα εμπορικά κέντρα και τους υπόγειους σιδηρόδρομους) ως
non places, δηλαδή ως "μη τόπους", επειδή λειτουργούν ως μεταβατικοί χώροι μετακίνησης, διακίνησης (ή όποιας άλλης κίνησης!). Τώρα βέβαια, o Tom Hanks ως Victor Navorski στην ταινία
The Terminal, θα είχε διαφορετική γνώμη, καθώς για 9 μήνες το αεροδρόμιο από χώρος συνεχούς κίνησης έγινε χώρος συνεχούς στάσης, δηλαδή το σπίτι του.
Αν λοιπόν τα αεροδρόμια, οι υπόγειοι, τα εμπορικά είναι χώροι μετάβασης και κίνησης, τι δουλειά έχουν τα μουσεία σε αυτούς τους χώρους; Τι δουλειά έχει ο στατικός χωροχρόνος του μουσείου με τα εκθέματά του στο σταθμό του μετρό στην Αθήνα, ή στο αεροδρόμιο του
San Franscisco; Στο site του δευτέρου, δίνεται μια ενδιαφέρουσα εξήγηση: "to create exhibitions that would humanize the Airport environment", να "ανθρωποποιήσει δηλαδή το περιβάλλον του αεροδρομίου". Για μένα το πιο βασικό στοιχείο αυτών των εκθέσεων είναι ότι το μουσείο βγαίνει από τα τείχη του, γίνεται αυτό που ο Μalreaux περιέγραψε ως "museum without walls" και μπαίνει στην καθημερινότητά μας, που μας κάνει άλλοτε επιβάτες του μετρό και άλλοτε πελάτες εμπορικών καταστημάτων...
Όταν δεν πάει το βουνό στο Μωάμεθ...