museologist

Κυριακή, Νοεμβρίου 04, 2012

Η χώρα που αγαπούσα...υπάρχει;















Κατοίκησα μια χώρα που 'βγαινε από την άλλη, την πραγματική,
όπως τ' όνειρο από τα γεγονότα της ζωής μου. Την είπα κι αυτήν
Ελλάδα και τη χάραξα πάνω στο χαρτί να τηνε βλέπω. Τόσο λίγη
έμοιαζε· τόσο άπιαστη.
Περνώντας ο καιρός όλο και τη δοκίμαζα: με κάτι ξαφνικούς σει-
σμούς, κάτι παλιές καθαρόαιμες θύελλες. Άλλαζα θέση στα πράγμα-
τα να τ' απαλλάξω από κάθε αξία. Μελετούσα τ' Ακοίμιστα και την
Ερημική ν' αξιωθώ να φκιάνω λόφους καστανούς, μοναστηράκια,
κρήνες. Ως κι ένα περιβόλι ολόκληρο έβγαλα γιομάτο εσπεριδοει-
δή που μύριζαν Ηράκλειτο κι Αρχίλοχο. Μα 'ταν η ευωδία τόση που
φοβήθηκα. Κι έπιασα σιγά σιγά να δένω λόγια σαν διαμαντικά να
την καλύψω τη χώρα που αγαπούσα. Μην και κανείς ιδεί το κάλλος.
'Ή κι υποψιαστεί πως ίσως δεν υπάρχει.

Ελύτης, ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ ΙΙ από το Μικρό Ναυτίλο (1985)

Παρασκευή, Μαΐου 11, 2012

Το μάτι






















Δεν ξέρω γιατί εξακολουθώ να νιώθω εκτός τόπου κάθε φορά που επισκέπτομαι μουσεία στην Ελλάδα. Νιώθω σαν να ενοχλώ, σαν να ήρθα απρόσκλητος σε wine and cheese party, σαν να μην έπρεπε να είμαι εκεί. Νιώθω σαν να είμαι βάρος και αυτό μου φέρνει ένα βάρος στο στομάχι. Νιώθω τα βλέμματα πάνω μου κάθε στιγμή, από το κορφή-νύχια βλέμμα των εργαζομένων στην είσοδο που σταματούνε την κουβέντα τους για να με σκανάρουν εξ αποστάσεως, μέχρι το "άντε-τελειώνετε" βλέμμα 10 λεπτά πριν το κλείσιμο του μουσείου. Ακόμα και όταν δεν είναι κανείς γύρω, νιώθω ότι κάποιος με παρακολουθεί - και δεν είναι η χαλασμένη κάμερα ασφαλείας. Και αυτά τα βλέμματα, οι ματιές, η παρατήρηση είναι σαν υπεριώδης ακτινοβολία μέρα μεσημέρι σε παραλία 40 βαθμών Κελσίου. Τόσο πολύ, που συχνά μετά την επίσκεψη παίρνω τηλέφωνο τη φίλη μου την Κατερίνα να με ξεματιάσει.

Δεν ξέρω αν τα μουσεία πρέπει να έχουν μουσειολόγους, αλλά θα πρέπει σίγουρα να έχουν ξεματιάστρες...

Τετάρτη, Μαΐου 09, 2012

Ξεχασμένα Μπλογκς, Σκονισμένα Μουσεία






















Ελληνικό μουσείο κατάντησε το blog! Σκονισμένο, με παλιά (αντι)κείμενα, χωρίς επισκέπτες και χωρίς museologist. Τελικά τα blogs είναι σαν τα μουσεία. Όταν δεν τους δίνεις σημασία, χάνουν και τη σημασία τους. Όταν δεν τους αφιερώνεις χρόνο, μένουν στο παρελθόν και τότε το παρελθόν μετατρέπεται σε α-ιστορικό και ανιστόρητο παρόν. Όταν δεν τα ανανεώνεις τακτικά, η ανανέωση από δυναμική και καθημερινή διαδικασία παρουσιάζεται ως βουνό και δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις. Όταν δεν πιέζεις τον ευατό σου να κατεβάσει νέες ιδέες, βολεύεσαι με τις παλιές. Και όταν βολεύεσαι με τις παλιές ιδέες, διστάζεις να αποδεχτείς τις νέες. Χειρότερα, μπορεί να μην τις αναγνωρίσεις καν όταν τις δεις. Όταν χάνεις την επαφή με το "αντικείμενο" (εντός και εκτός εισαγωγικών), χάνεις τον προσανατολισμό σου. Και όταν παραμελείς τους επισκέπτες σου θεωρώντας ότι θα έρθουν έτσι και αλλιώς, σταδιακά αραιώνουν και αυτοί και καταλήγεις να περιδιαβαίνεις μόνος το χώρο ακούγοντας μόνο τον ήχο των βημάτων σου...συγνώμη, εννοούσα των 'κλικ' σου...

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 03, 2010

Look, look...!

...άλλαξε ο Μανολιός...!

Σάββατο, Αυγούστου 21, 2010

"Έγκριση ή μη"

Ήθελα νά' ξερα ποιος απατεώνας ξεκίνησε τη φήμη περί "καλοκαιρινής ραστώνης". Απατεώνας, γιατί ούτε καλοκαιρινή είναι, ούτε ραστώνη είναι. Ούτε για μένα, αλλά και ούτε για το Συμβούλιο Μουσείων που είχε συνεδρίαση καλοκαιριάτικα, στις 23 Ιουλίου.

Τα μέλη του Συμβουλίου ειδοποιήθηκαν να προσέλθουν να ασκήσουν τα καθήκοντά τους, τα οποία προς αποφυγή παρεξηγήσεων έχουν κωδικοποιηθεί σε τρεις λέξεις: "έγκριση ή μη" μελετών και αιτημάτων (αναρωτιέμαι γιατί το ονομάζουν 'Συμβούλιο'. Καλύτερα να το λένε "Επιτροπή Έγκρισης" να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις ότι το συμβούλιο συμβουλεύει κιόλας ή προτείνει αλλαγές, βελτιώσεις, προσθήκες στις μελέτες κλπ.).

Η ειδοποίηση, από ό,τι φαίνεται στο κείμενο, στάλθηκε την Παρασκευή 23 Ιουλίου και η συνεδρίαση ήταν τη Δευτέρα 26 Ιουλίου και όποιος μπόρεσε μπόρεσε. Είμαι σίγουρος βέβαια ότι τα μέλη είχαν ειδοποιηθεί μήνες ή έστω εβδομάδες πριν για την ημερομηνία της συνεδρίασης και φυσικά τους είχαν σταλεί οι φάκελοι των μελετών και αιτημάτων για να προετοιμαστούν να απαντήσουν στη λακωνική ερώτηση "έγκριση ή μη;". Θα ήταν αστείο να σκεφτεί κανείς ότι παρέλαβαν τους φακέλους εκείνο το Σαββατοκύριακο ή ότι τους είδαν για πρώτη φορά στη συνεδρίαση της Δευτέρας,...

...έτσι δεν είναι;

Παρασκευή, Μαρτίου 12, 2010

Γεωμετρική περίοδος

"Από τα σημαντικότερα εκθέματα του Μουσείου είναι:
Δακτυλιόσχημο αγγείο με γωνιώδη τοιχώματα, διακοσμημένο με πυκνές λεπτές ταινίες στις πλευρές του δακτυλίου, διαγραμμισμένα τρίγωνα στο λαιμό και μετόπες με χιαστί στη λαβή. Τέλος ύστερης γεωμετρικής περιόδου"...

ή αγγλιστί, 'whatever'...

O Οδυσσέας του Υπουργείου Πολιτισμού είναι όντως της ύστερης γεωμετρικής περιόδου...

Τετάρτη, Μαρτίου 03, 2010

Συμβούλιο Μουσείων

"Τι δουλειά έχουν οι ψηφιακές εφαρμογές με τα αρχαία;" Έλα μου ντε...σαν δεν ντρεπόμαστε να μιαίνουμε τα αρχαία μας με εργαλεία του διαβόλου...

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 23, 2009

Καλά Χριστούγεννα!




Αεροδρόμιο. Στο check-in η υπάλληλος με ρωτά αν κουβαλώ κάποιο από τα τα αντικείμενα που δείχνει η πινακίδα. Ανάμεσα σε ψαλίδια, ψαλιδάκια, νυχοκόπτες, σουγιάδες, σπρέυ, καλλυντικά και όλα τα συναφή και συνηθισμένα έχει και ένα περίστροφο και μια...χειροβομβίδα!

...Το μπαζούκας επιτρέπεται ως χειραποσκευή ή πρέπει να το βάλω με τις αποσκευές...;

Καλά Χριστούγεννα σε όλους και το 2010 να σας φέρει υγεία και ό,τι άλλο ποθείτε.

museologist.

Κυριακή, Νοεμβρίου 29, 2009

Μην πατάτε το πράσινο
























Παρόλα αυτά, επιτρέπονται τα άλογα, τα ποδήλατα, τα αυτοκίνητα smart και fiat ceicento, οι πιπεριές φλωρίνης σε χάρτινη σακούλα, τάπερ με σουτζουκάκια (αλλά μόνο τα σμυρνέικα), οι μπάλες καλαθόσφαιρας και πετόσφαιρας, οι πίπες και οι ομπρέλες θαλάσσης.

***
Φωτογραφία από μουσείο της Βασιλείας, Ελβετία

Σάββατο, Νοεμβρίου 28, 2009

Κώδικας Da Vinci






Νομίζω ότι υπάρχει μια παρερμηνεία σχετικά με το τι εννοούμε ως μουσειακό "προγραμματισμό".

Τεμπέλικη πινακίδα


Το Γαλάζιο του museologist...



...είναι ένα κομμάτι ουρανού της Ελλάδας, καλοκαίρι 2008