museologist: Είσοδος Ελευθέρα

Τρίτη, Δεκεμβρίου 04, 2007

Είσοδος Ελευθέρα

Πρόσωπα που δικαιούνται ελεύθερη είσοδο σε ένα τυχαίο μουσείο του Υπουργείου Πολιτισμού:

- Δημοσιογράφοι με την επίδειξη ταυτότητας ΕΣΗΕΑ
- Κάτοχοι δελτίου ελεύθερης εισόδου
- Κάτοχοι ειδικής ταυτοτητας-μέλους ICOM - ICOMOS
- Μέλη εταιρειών και συλλόγων Φίλων Μουσείων και Αρχαιολογικών Χώρων σε όλη την Ελλάδα με την επίδειξη της θεωρημένης κάρτας μέλους
- Μέλη των Κ.Α.Π.Η με την επίδειξη της Κάρτας Πολιτισμού
- Μαθητές μέχρι 19 ετών που συνοδεύονται από εκπαιδευτικούς λειτουργούς Α βάθμιας, Β βάθμιας και Γ βάθμιας εκπαίδευσης (Ομαδικές άδειες που χορηγούνται από το ΥΠ.ΠΟ.)
- Μελη του Ελληνικου Κοινοβουλιου
- Νέοι μέχρι ηλικίας 19 ετών με την επίδειξη της αστυνομικής ταυτότητας
- Ξεναγοί με την επίδειξη ταυτότητας του Υπουργειου Αναπτυξης
- Οι επίσημοι φιλοξενούμενοι του Ελληνικού Δημοσίου, μετά από έγκριση του Γενικού Διευθυντού Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς
- Οι συνοδοί τυφλών και ατόμων με κινητικά προβλήματα
- Οι υπηρετούντες τη στρατιωτική τους θητεία με την επίδειξη υπηρεσιακής ταυτότητας- Συντηρητές αρχαιοτήτων και έργων τέχνης που έχουν λάβει ειδική άδεια από το ΥΠ.ΠΟ.
- Υπάλληλοι του Οργανισμού Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού (Ο.Π.Ε.Π.), με την επίδειξη της υπηρεσιακής τους ταυτότητας- Υπάλληλοι του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων (Τ.Α.Π.Α.), με την επίδειξη της υπηρεσιακής τους ταυτότητας
- Υπάλληλοι του Ταμείου Διαχείρισης Πιστώσεων για την Εκτέλεση Αρχαιολογικών Έργων (Τ.Δ.Π.Ε.Α.Ε.), με την επίδειξη της υπηρεσιακής τους ταυτότητας
- Υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού, με την επίδειξη της υπηρεσιακής τους ταυτότητας
- Φοιτητές των Α.Ε.Ι., Τ.Ε.Ι. ή ισότιμων σχολών χωρών της Ε.Ε. με την επίδειξη της φοιτητικής τους ταυτότητας

Δηλαδή πάνω κάτω όλοι οι Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων και πλην τυφλών άνω των 19 που δεν είναι φαντάροι, φοιτητές ή υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού...α, και δεν διαμένουν σε Κ.Α.Π.Η. Αυτό θα πει σαδισμός: όλοι μπαίνουν τζάμπα, οι τυφλοί πρέπει να πληρώνουν να μπούνε σε μουσεία που δεν έχουν την παραμικρή φροντίδα για αυτούς.

Λοιπόν, αυτά είναι καραγκιοζιλίκια κατά την ταπεινή μου άποψη. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θέλουμε να περιπλέκουμε τόσο τα πράγματα και να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό με όλες αυτές τις περιπτώσεις και υποπεριπτώσεις που μόνο έξτρα προβλήματα δημιουργούν. Δηλαδή για να έχουμε καλό ρώτημα (όπως λέει η μάνα μου), ο φύλακας στο μουσείο πώς θα εξακριβώσει αν ο φοιτητής της Ε.Ε. (βλέπε τελευταία κατηγορία) είναι σχολής ισότιμης ενός Α.Ε.Ι ή Τ.Ε.Ι; Θα έχει ανοιχτή γραμμή με το ΔΙΚΑΤΣΑ (ή όπως αλλιώς μετονομάστηκε); Και μια που έπιασε γραμμή με το ΔΙΚΑΤΣΑ, μήπως να κάνει και καμιά αναγνώριση πτυχίου; Για humanities σε αρχαιολογικά μουσεία, για Sciences σε μουσεία φυσικής ιστορίας, για να αποφευχθεί ο συνωστισμός.

Καλά, αν πιάσουμε και τις "Ημέρες Ελευθέρας εισόδου" και τα "πρόσωπα που δικαιούνται μειωμένη είσοδο", στο τέλος το μουσείο θα τους χρωστάει και χρήματα, αφού θα εμπίπτουν σε παραπάνω από μια κατηγορία: αν είσαι φοιτητής, άνω των 65 και πας στο μουσείο Κυριακή, έχεις δύο ελευθέρας και μια μειωμένη...

Όλα τα πράγματα έχουν ένα σημείο κορεσμού, μετά από το οποίο ευτελίζονται. Ε, νομίζω ότι το πιάσαμε στις εισόδους των μουσείων...

11 Comments:

At Παρασκευή, Δεκεμβρίου 07, 2007 8:47:00 μ.μ., Blogger aggelos-x-aggelos said...

Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να χαρακτηριστώ λίγο γουρούνι για αυτό που θα γράψω, αλλά τι ακριβώς θα κάνει ένας τυφλός στο μουσείο?

:)

 
At Σάββατο, Δεκεμβρίου 08, 2007 7:54:00 μ.μ., Blogger πετρούλα said...

το θέμα είναι οτι δεν έχει προνοηθεί παρά μόνο σε ελάχιστα μουσεία στην ελλάδα η ύπαρξη εκθεμάτων που απευθύνονται σε τυφλούς. Οι φύλακες έχουν μείνει στο "μην εγγίζετε"

 
At Κυριακή, Δεκεμβρίου 09, 2007 10:27:00 μ.μ., Blogger Neraida said...

@άγγελε-εξάγγελε: πολλά . Το ότι δεν μπορείς να φανταστείς τί, δείχνει ακριβώς την έλλειψη παιδείας που έχουμε στην Ελλάδα.

Μουσειολογούλη μου, είμαι τόσο χαρούμενη που (επιτέλους) συνάντησα κάποιον να τα γράφει έτσι! Έστω και διαδικτυακά! Φιλάκια!

 
At Πέμπτη, Δεκεμβρίου 13, 2007 3:03:00 π.μ., Blogger museologist said...

Είναι αλήθεια ότι τα μουσεία έχουν ιστορικά και για διάφορους λόγους δώσει έμφαση στην αίσθηση της όρασης. Τα μουσεία του 19ου αιώνα θεωρούσαν ότι η οπτική επαφή των επισκεπτών π.χ. με την τέχνη έχει μορφωτικούς σκοπό και χαρακτήρα. Έτσι, μέσω της τοποθέτησης στη σειρά έργων τέχνης ανά στυλ, εποχή κλπ έδιναν μια οπτική αφήγηση της "εξέλιξης" της τέχνης.

Παρόλο που δίνονταν ερεθίσματα και μέσω των άλλων αισθήσεων, κυρίως της αφής και της ακοής, αυτά ήταν και εξακολουθούν να είναι παραπληρωματικά και όχι άμεσα σχετικά με τον τρόπο ερμηνείας και παρουσίασης των αντικειμένων σε ένα μουσείο.

Τα μουσεία έχουν εν πολλοίς ακολουθήσει αυτό που επικρατεί ακόμα και σε άλλες εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής όσον αφορά τις ειδικές ανάγκες: δηλαδή τις έχουν δει μέσω του medical model of disability και όχι του social model of disability: Το πρώτο θεωρεί την αναπηρία ως φυσική αναπηρία που βαραίνει το ίδιο το άτομο, το οποίο πρέπει να προσαρμοστεί στον κόσμο των μη-ανάπηρων (η ίδια η λέξη "ανάπηρος" υποδηλώνει αυτή την έννοια της αναπηρίας).

Το social model of disability θεωρεί ότι δεν είναι η φυσική αδυναμία να κάνει κάποιος κάτι που τον καθιστά ανάπηρο, αλλά η προκατάληψη, ο αποκλεισμός, και η έλλειψη πρόνοιας της υπόλοιπης κοινωνίας. Με άλλα λόγια, δεν είμαι ανάπηρος επειδή δεν μπορώ να περπατήσω, αλλά καθίσταμαι ανάπηρος όταν δεν υπάρχουν διαβάσεις και μπάρες στους δρόμους ώστε να μπορώ να κινηθώ με το αμαξίδιό μου. Στην περίπτωση του social model of disability, η αναπηρία είναι κοινωνική και όχι κατ' ανάγκη φυσική. Επίσης σε αυτό το μοντέλο, disabled δεν είναι όσοι π.χ. έχουμε μια μόνιμη αναπηρία, αλλά και όσοι έχουμε παροδικές αναπηρίες. Π.χ. αν σπάσω το πόδια μου και πρέπει να κινούμαι υποβοηθούμενος/με αμαξίδιο για μια χρονική περίοδο. Στην περίπτωση αυτή χρειάζομαι και εγώ την παραπάνω πρόνοια των διαβάσεων κλπ. Γ'αυτό και το social model τονίζει ότι όποια πρόνοια παίρνεται για όσους έχουν μόνιμη αναπηρία, στην πράξη ωφελεί πολλούς περισσότερους, αν όχι όλους μας.

Για να γυρίσω στα μουσεία: Τα μουσεία εξακολουθούν να θεωρούν την αναπηρία π.χ. της όρασης ως πρόβλημα των τυφλών και όχι του μουσείου...δηλαδή "μεγάλε, sorry, δεν φταίμε που δεν μπορείς να δεις και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για σένα". Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να οργανώσεις μια έκθεση που θα απευθύνεται και σε ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πιο απλό, που έχει εφαρμοστεί σε μερικά μόνο μουσεία, είναι η δυνατότητα να αγγίζεις, να πιάσεις τα αντικείμενα. Αυτό είναι χρήσιμο όχι μόνο για τους τυφλούς, αλλά και για όσους δεν έχουν προβλήματα όρασης, διότι απλούστατα η αφή είνα πιο δυνατή αίσθηση από την όραση. Πόσες φορές νιώσαμε την ανάγκη να πιάσουμε τον πισινό του κούρου ή το μπούτι της κόρης και σταματήσαμε (ή όχι;!) την τελευταία στιγμή;

Για να ολοκληρώσω αυτό το σεντόνι, μόνο τα όρια της φαντασία μας είναι εμπόδιο στο να βρεις τρόπους επικοινωνίας στο μουσείο. Το πρόβλημα δεν είναι στον τυφλό, το πρόβλημα είναι στο ότι το μουσείο δεν θεωρεί τον τυφλό επισκέπτη του...γι,αυτό άλλωστε δεν δίνει δωρεάν εισιτήριο σ'αυτόν, αλλά στο συνοδό του που αφού θα κάνει την αγγαρεία να τον συνοδέψει, ε, να μην τον χρεώσουμε κιόλας...και γαμ* τις λογικές...

Και για να τελειώνω περί εισιτηρίων: ας το κάνουν δωρεάν για όλους, παρά να έχουν αυτές τις εξαιρέσεις επί εξαιρέσεων..."δώσε και σε μένα μπάρμπα"

 
At Πέμπτη, Δεκεμβρίου 13, 2007 3:33:00 π.μ., Blogger museologist said...

Διόρθωση: αποκλείεται να ήθελε κανείς να πιάσει το μπούτι της κόρης, διότι τις κόρες οι γλύπτες τις έντυναν με πέπλους, δηλαδή μάλλινες ρόμπες από λαιμό μέχρι αστράγαλο...ξέρω, χάλια.

 
At Παρασκευή, Δεκεμβρίου 14, 2007 3:06:00 π.μ., Blogger in antis said...

Συμφωνώ museologist. Όσον αφορά όμως αρχαιολογικά αντικείμενα, οι όροι ειναι α priori περιοριστικοί (αν όχι απαγορευτικοί), λόγω και της φύσης και των αντοχών τους. Τα εκμαγεία τους θα μπορούσαν να είναι ένα πολύ χρήσιμο "εργαλείο", αν και λειψό...

"Πόσες φορές νιώσαμε την ανάγκη να πιάσουμε τον πισινό του κούρου ή το μπούτι της κόρης και σταματήσαμε (ή όχι;!) την τελευταία στιγμή;"

Πολλές. Αν και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχα τη δυνατότητα να το κάνω. Τέλεια αίσθηση..

Όσο για τις κόρες, συντηρητικές μεν, κούκλες δε.. Για κάτι πιο τολμηρό (Γυναίκες με διαφανείς χιτωνίσκους, ειδικούς για τον τονισμό της σεξουαλικότητας)δες την αγγειογραφία της κλασικής εποχής!

:)

ΥΓ: Στην κατηγορία "κάτοχοι δελτίου ελεύθερης εισόδου" βλ. και απόφοιτοι τμήματων Ιστορίας-Αρχαιολογίας και Αρχιτεκτονικής δια βίου(!).

 
At Παρασκευή, Δεκεμβρίου 14, 2007 1:51:00 μ.μ., Blogger museologist said...

In antis, όντως, κάποια αρχαιολογικά αντικείμενα λόγω της ευπάθειάς τους δεν ενδείκνυνται για γράπωμα...π.χ. υφάσματα.

Από την άλλη, τα αρχαιολογικά μουσεία της Ελλάδας έχουν χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια, αντικείμενα φτιαγμένα από ένα από τα πιο ανθεκτικά και αιωνόβια υλικά: τον πηλό. Όλο το νοικοκυριό των αρχαίων ημών ήταν πήλινο. Το 99% αυτών των αντικειμένων (κυριολεκτικά) αραχνιάζει και ποντικιάζει στις αποθήκες. Ένα handling session σε μια γωνία του μουσείου με γαντάκια για τα μικρά και τα μεγάλα παιδάκια και αν χρειάζεται και μαλακά δάπεδα μπορεί να προσφέρει ίσως πολλά περισσότερα από ένα αντικείμενο πίσω από το γυαλί της προθήκης. Το έχω κάνει πάμπολλες φορές, οι επισκέπτες, τόσο μικροί όσο και μεγάλοι είναι πολύ προσεκτικοί και ποτέ δεν είχαμε 'ατύχημα'.

Προσωπικά είμαι λίγο κυνικός σε αυτό τον τομέα. Ακόμα και αν πέσει και σπάσει ο (ήδη συγκολλημένος από 3 θραύσματα) ελληνιστικός αβαφής σκύφος (όμοιος με μπωλ των δημητριακών), είναι μια ελεγχόμενη και εν πολλοίς αναμενόμενη ζημιά. Για να μην πω, ότι όταν σπάσει, έχει κανείς τη δυνατότητα να πει ακόμα πιο ενδιαφέροντα πράγματα για την κεραμεική στο παιδάκι που έχει πλαντάξει στο κλάμα γιατί του έπεσε και έσπασε και νομίζει ότι θα πάει στη φυλακή για αυτό...αν ήξερε τι κεραμεικό έχει σπάσει στην ανασκαφή ο αρχαιολόγος που του το δείχνει...

 
At Παρασκευή, Δεκεμβρίου 14, 2007 11:47:00 μ.μ., Blogger museologist said...

α, και περί σεξουαλικότητας...όταν το περιοδικό Αρχαιολογία πριν από πολλά χρόνια είχε θέμα 'Ο Έρωτας την Αρχαία Ελλάδα' εξαντλήθηκε την πρώτη μέρα. Νομίζω ότι παραμένει το μοναδικό ή ένα από τα λίγα τεύχη του περιοδικού που εξαντλήθηκαν...

 
At Σάββατο, Δεκεμβρίου 15, 2007 12:28:00 π.μ., Blogger in antis said...

Όταν έγραφα το post σκεφτόμουν είχα το μυαλό μου στα "σημαντικά" ευρήματα.
Συμφωνώ με αυτά, στα οποία αναφέρθηκες.

 
At Τρίτη, Δεκεμβρίου 25, 2007 9:13:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At Σάββατο, Ιανουαρίου 05, 2008 9:17:00 π.μ., Blogger Fibi said...

Καλημέρα και καλή χρονιά. Αναρωτιέμαι πώς και δεν καθιερώνουν να παρέχουν αντί για μια φορά τον χρόνο, μια φορά τον μήνα ελεύθερη είσοδο σε όλα τα μουσεία. Τόσο πολύ πια θα ξεφύγει η οικονομία τους, άλλωστε ιστορία θα προσφέρουν και γνώση...

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home