μουσεία - πάνω, κάτω και πλαγίως
τάδε έφη museologist @ 2:14 π.μ. 19 comments
Τς τς τς…Ντροπή…Την πολιτιστική μας κληρονομιά;Και έκαναν τόσο κόπο οι συντηρητές…
in antis, αυτό το τέλεια στοιχισμένο στήσιμο των μυροδοχείων σε 3-2-2-3, από τη μια μου θυμίζει κορίνες του μπόουλινγκ και από την άλλη (κακό) ποδοσφαιρικό σύστημα...
Δεν έχεις άδικο. Ο υπεύθυνος της έκθεσης μάλλον δεν υπολόγισε την προκλητική (και όπως είπες κακή) διάταξη που επέλεξε. Τα στοιχίζουμε (τα μικρά μυροδοχεία μπροστά για να μην κόβουν και τη θέα!) και τελειώσαμε, όπως συμβαίνει στο 90% των μουσείων.
βεβαια, απο την άλλη με αυτή την διάταξη μπορείς να θαυμάσεις αυτά καθεαυτά τα αντικείμενα χωρίς να κλέβει την προσοχή σου ο ωραίος ρυθμος διάταξης (πιθανή απάντηση δημοσίου υπαλλήλου την οποία δεν ασπάζομαι)
Πετρούλα, πιο κοινά αγγεία από αυτά δεν υπάρχουν. Τα βρίσκουν με το κιλό στις ανασκαφές και οι αποθήκες τους είναι φίσκα από δαύτα. Αρχαιολογικά, αυτά καθεαυτά ως αντικείμενα δεν μας λένε κάτι ασυνήθιστο. Οπότε το αίσθημα του θαυμασμού είναι περιορισμένο, τόσο αναφορικά στην 'καλλιτεχνική' τους αξία όσο και στην αγγειοπλαστική τέχνη τους. Όμως υπάρχουν άλλες ιστορίες που τα συγκεκριμένα έχουν να πούνε που ίσως να είναι πιο ενδιαφέρουσες. Ιστορίες που δεν φωτίζονται μέσω της συγκεκριμένης τοποθέτησής τους. Ο χώρος που βρέθηκαν, σε ποιον (ποιους) ανήκαν (όχι πάντα διαθέσιμες τέτοιες πληροφορίες, αλλά ποτέ δεν ξέρεις), γιατί το ένα είναι μικρότερ από το άλλο, γιατί έχουν αυτό το σχήμα, γιατί τα μικρά μυροδοχεία εκτίθεται στην ίδια προθήκη με το άλλο μεγάλο δοχείο, ποιο είναι αντίστοιχο δοχείο που χρησιμοποιούμε σήμερα...Μερικές φορές τα πιο ενδιαφέροντα σημεία ενός αγγείου είναι η βάση του και το χερούλι του (καλά το πιο ενδιαφέρον είναι το εσωτερικό του, αλλά τέλος πάντων). Στη βάση του οι αρχαίοι ημών χάραζαν συχνάκις το όνομά τους (στα συγκεκριμένα αμφιβάλλω) για να μην το μπερδεύουν με κάποιου άλλου (συνήθως σε κρασοπότηρα που έβγαιναν mass production από το κεραμοποιείο). Επίσης, στο χερούλι μεγάλων συνήθως δοχείων, όπως αμφορείς (που λειτουργούσαν ως τενεκέδες για λάδι ή νταμιτζάνες κρασιού), συχνά μπορεί να δει κανείς το αποτύπωμα του αντίχειρα του κεραμοποιού στα σημεία που ενώνεται με το κύριο σώμα. Ενώ το κύριο σώμα φτιαχνόταν στον τροχό, το χερούλι το έπλαθαν και το κολλούσαν πάνω στο αγγείο χρησιμοποιώντας υγρό πηλό (σαν κόλλα) και με τον αντίχειρα πίεζαν την άκρη για να κολλήσει. Εμένα λοιπόν αυτή η λεπτομέρεια πάντα με ενθουσίαζε, γιατί αγγίζοντας (ή βλέποντας) αυτό το αποτύπωμα ένιωθα λίγο πιο κοντά στον αρχαίο κεραμοποιό. Αντίθετα, αυτό το αμφιβόλου αισθητικής φετιχιστικό στήσιμο ευτάκτως ερριμμένων αντικειμένων με μπερδεύει, με αφήνει αδιάφορο, και μερικές φορές ξυπνά μέσα μου ένστικτα βοός εν υαολοπωλείω...Παρεπιμπτόντως, η συγκεκριμένη έκθεση είναι στο Μετρό στην Αθήνα (νομίζω στο σταθμό της Ακρόπολης, αλλά δεν παίρνω και όρκο).
και βέβαια το σχόλιο μου ήταν σαρκαστικό αλλά χαίρομαι που αποτέλεσε αφορμή για την πολύ ωραία σου περιγραφή. Αν και όλες αυτές τις λεπτομέρειες δεν τις ήξερα (ομολογώ!) γενικά στη φιλοσοφία του στησίματος της έκθεσης με βρίσκεις απολύτως σύμφωνη. Δεν είναι μόνο τα αντικείμενα που εκτίθενται, είναι και όλα αυτά που "προηγήθηκαν" ή που "έπονταν" του αντικειμένου. Μεγάλη συζήτηση ε;
Ναι, είχα σκοπό απλά να συμφωνήσω στο σαρκαστικό σχόλιό σου, αλλά θυμήθηκα τα ανασκαφικά μου χρόνια και με έπιασε η πάρλα. For the record, στα μεγάλα δοχεία φαίνεται και το αποτύπωμα του δείκτη του χεριού, στο πάνω μέρος του εσωτερικού του αγγείου, περίπου στο ύψος της λαβής. Ο αντίχειρας πίεζε την άκρη της λαβής στο σώμα του αγγείου, ενώ ο δείκτης κρατούσε αντίσταση από μέσα. (ελπίζω να θυμάμαι καλά τη διαδικασία). Πάντα αναρωτιόμουνα αν το δακτυλικό αποτύπωμα στο αγγείο μπορεί να αποτυπωθεί...θα είχαμε μια βάση δεδομένων με τα δακτυλικά αποτυπώματα κεραμοποιών της αρχαιότητας.
θα είχαμε μαζικές παραιτήσεις από την επιτροπή προστασίας προσωπικών δεδομένων...
:-) LoL Καλό!
η "εκθεση" αυτη ειναι στο σύνταγμα (φαινεται απο πίσω και το χαρακτηριστικό γλυπτο)
Η εντοπιότητα αναγνωρίζεται επίσης από τα αρχαιοπρεπή κιγκλιδώματα, αλλά κυρίως από τις "εξαιρετικές" προθήκες που παραπέμπουν άμεσα σε Εθνικό Αρχαιολογικό (Κοσμηματοπωλείο)
museologist συμφωνώ ότι τα αγγεία αυτά δεν αποτελούν κάτι νέο ή εντυπωσιακό σε σχέση με την πλειοψηφία των αρχαιολογικών ευρημάτων εν γένει (αν και δεν μου αρέσουν αυτού του είδους οι συγκρίσεις). Η συγκεκριμένη έκθεση σκοπό έχει να αναδείξει τα ευρήματα από τις ανασκαφές του μετρό στον συγκεκριμένο σταθμό και να «διηγηθεί» την ιστορία της περιοχής. Το σύνολο των αγγείων της βιτρίνας μπορεί να προέρχεται από ταφικό σύνολο (θεωρώ το πιο πιθανό), εγαστήριο κεραμικής κτλ. Αυτή την ιστορία διηγούνται τα αγγεία, με τη βοήθεια του κατάλληλου πληροφοριακού υλικού για τον επιβάτη-επισκέπτη. Το ότι ο τρόπος έκθεσης είναι άστοχος, είναι προφανές. Το ότι ίσως δεν υπάρχουν ευρήματα από την ανασκαφή μεγάλης «καλλιτεχνικής αξίας» είναι επίσης (το πιο) σύνηθες. Πιστεύω όμως ότι πιο σημαντικό είναι να γίνει γνωστή η περιοχή, η καθημερινή, οικονομική και κοινωνική της ζωή κατά την αρχαιότητα μέσα από τα «ταπεινά» ευρήματα, παρά να εκτίθεται ένα εύρημα «αξίας», το οποίο θα τραβήξει την προσοχή, θα είναι όμως αποκομμένο από το αρχαιολογικό context του.
συγγνώμη που παρεμβαίνω in antis αλλά πιστεύω πως ο σωστός τρόπος έκθεσης είναι εκείνος που με ελάχιστά λόγια θα περιγράψει το αντικείμενο. Στο σωστό τρόπο έκθεσης ο θεατής αντιλαμβάνεται αμέσως το ρόλο και τη χρήση του αντικειμένου. Η έκθεση στο μετρό έχει γίνει πρόχειρα και επίπεδα αν και κανείς δε διαφωνεί οτι είναι πολύ ωραία η προσπάθεια να γίνει ένας τέτοιος χώρος συνάθροισης, ένας "μουσειακός" χώρος. Εφόσον όμως στοχεεύει στον περαστικό, δεν είναι δυνατόν να έχει μακροσκελή επεξηγηματικά πινακάκια απο δίπλα. Χρειάζεται κάτι πιο διαδραστικό
Ευχαριστώ για τη διόρθωση Πετρούλα. In antis, αναφέρθηκα στην καλλιτεχνική αξία των αντικειμένων συνεχίζοντας από το (σαρκαστικό)σχόλιο της Πετρούλας περί θαυμασμού. Ουσιαστικά προσπάθησα (μάλλον αποτυχημένα) να τονίσω ότι το αίσθημα του θαυμασμού είναι συνήθως συνυφασμένος με το "ουάου" χαρακτηριστικά αντικειμένων (χρυσά στεφάνια κλπ) και συνέχισα αναφερόμενος σ'αυτό που λες και συ, στο ότι "ταπεινά" αντικείμενα έχουν να πούνε πολλά. Συμφωνώ απόλυτα σ'αυτό. Έχω χρόνια να επισκεφτώ τις εκθέσεις του Μετρό και δεν θυμάμαι τα κείμενά του, αλλά υπέθεσα ότι τα αντικείμενα παρουσιάζονται σε σχέση με την περιοχή, κλπ. Ακριβώς επειδή δεν θυμόμουν τα κείμενα, εστίασα στην προθήκη. Βεβαίως και τα δύο υποτίθεται ότι θα πρέπει να λειτουργούνε τόσο ημιαυτόνομα όσο και συμπληρωματικά, αλλά όπως λες και συ και η Πετρούλα, ο τρόπος έκθεσης είναι άστοχος. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς στη συγκεκριμένη περίπτωση η εικόνα που δίνεται από το κείμενο συνδέεται με το κείμενο (ιστορία) που εμπνέει η εικόνα (δλδ η προθήκη)...! (δηλαδή μπορώ, αλλά δεν θέλω).
annafriend, κάγκελα παντού ε;
πετρούλα συμφωνώ μαζί σου, αυτό θέλησα να πω, ίσως με ασάφεια. Ούτε εγώ είμαι οπαδός πινακίδων και κειμένων, που πολλές φορές μόνο μπερδεύουν (έχει ήδη αναφερθεί o museologist σε άλλο post περί «μελαμβαφών κανθάρων»). museologist ούτε εγώ θυμάμαι τα κείμενα από την έκθεση και κατά το πόσο βοηθούν, μου θύμισες όμως τα αποτυπώματα των κεραμέων… :-)
in antis συγγνωμη αν δεν καταλαβα καλά. Γενικά λοιπόν συμφωνούμε. Να προσθέσω μόνο πως στην περίπτωση που σκοπός της έκθεσης ειναι να δείξει την ιστορία του τόπου, θεωρώ πιο βοηθητικές τις χαρακτηριστικές τομές που έχουν αφήσει σε ορισμένα σημεία, ή ολόκληρο τον χώρο (όπως στο Μοναστηράκι). Είναι κατανοητό για τον επισκέπτη οτι ο σταθμός αυτός βρίσκεται επάνω σε κάτι άλλο. Όπως επίσης συγκλονιστικές είναι οι φωτογραφίες των ανασκαφών. Το ίδιο αντικείμενο μπορεί να μην έχει μεγάλη αξία, αλλά το στιγμιότυπο της ανακάλυψης είναι πολύτιμο. Πόσο μάλλον όταν η ανασκαφή γίνεται για άλλο λόγο πέραν της αρχαιολογικής έρευνας. Σε αυτά έπρεπε να επιμείνει η έκθεση κατά τη γνώμη μου
Αν και φοβάμαι ότι καταστρέφω το ακαδημαϊκό κλίμα της συζήτησης, οφείλω να απαντήσω στο σχόλιό σου, museologist, με το ακόλουθο άρθρο- link, που είδα σήμερα στο Museum-L. Τα κάγκελα δεν είναι πάντα απόρθητα, παρότι είναι παντού!http://www.guardian.co.uk/france/story/0,,2217067,00.html#article_continue
Annafriend, τέλειο! 'Cultural Guerrillas' με ευγενείς σκοπούς. Το βλέπω να γίνεται ταινία!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
Προβολή πλήρους προφίλ
