Μην τα ξαναλέμε. Η συνήθης έξοδος για δοκιμή (ή δοκιμασία) και αγορά παπουτσιών. Πιστεύω ότι έτσι όπως πάμε σύντομα θα έχουμε παπούτσια για κάθε μέρα του χρόνου. Τα δικά μου μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Τα δικά της στα δάχτυλα δύο σαρανταποδαρουσών. Μην με ρωτάτε, ο ακριβής αριθμός πατουμένων που φιλοξενεί το σπίτι μας είναι μυστήριο ή top secret, και αυτό αβέβαιο είναι. Βέβαια καθόλου δεν με απασχολεί το όλο θέμα, γιατί σκέφτομαι να ανοίξω μουσείο παπουτσιών με εισιτήριο και πωλητήριο κορδονιών. Να βάλω τρελές μουσειολογικές θεωρίες σε πράξη.
...Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, πρέπει να φροντίσουμε για την αποθήκευση των παπουτσιών...και εδώ είμαι ανοιχτός σε προτάσεις γιατί έχω σηκώσει τα χέρια (και τα πόδια) ψηλά...Σε λίγο θα βρίσκω ψηλοτάκουνα στο ψυγείο και πέδιλα στο φούρνο. Ο χώρος κάτω από το κρεβάτι τίγκα. Οι ντουλάπες τίγκα. Τα ντουλάπια τίγκα. Πρότεινα μεταλλική ντουλάπα στο μπαλκόνι...ε, λίγο ακόμα και θα σας έγραφα τώρα από τον πάτο του καναλιού, στο οποίο βλέπει το μπαλκόνι. Χώρος για νέα έπιπλα περιορισμένος. Αυτές οι παπουτσοθήκες που πουλάνε (με τα παπούτσια να αποθηκεύονται όρθια) είναι της πλάκας. Αυτές δεν παίρνουν ούτε 12 ζευγάρια (και όχι μπότες φυσικά), θέλουμε 10 τέτοιες να μας φέρουμε βόλτα...
Ιδέες;