Τα τελευταία χρόνια η home page του υπολογιστή μου είναι στο
24 Hour Museum, το πιο πλήρες website για τα μουσεία στη Μ. Βρετανία. Το παρακολουθώ από τότε που δημιουργήθηκε το 1999 και από τότε πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο. Είναι ένας συνδυασμός ηλεκτρονικού περιοδικού για μουσεία και βάση δεδομένων για μουσεία, συλλογές και εκθέσεις. Στο website θα δείτε ότι φέρει τον υπότιτλο "The National Virtual Museum". Δεν είναι όμως απλά μια συμβατική ονομασία. Το Μάϊο του 2000 (αν δεν με απατά η μνήμη μου) το
24 Hour Museum έγινε επίσημα η 20η ή η 21η εθνική συλλογή της Μ.Βρετανίας (δίπλα δηλαδή στις συλλογές του Βρετανικού Μουσείου, της Εθνικής Πινακοθήκης κλπ).
.
Η αναγόρευση ενός δικτυακού τόπου και του περιεχομένου του ως "εθνική συλλογή" έγινε αντικείμενο έντονων συζητήσεων για το κατά πόσο μια τέτοια κίνηση υπονομεύει τη σημασία των φυσικών αντικειμένων και διογκώνει το ρόλο των ψηφιακών αντικειμένων. Ήταν, θεωρώ, μια καταρχήν στρατηγική κίνηση που "έδειχνε" το δρόμο προς τη ψηφιοποίηση των συλλογών και την έμφαση που άρχισε τότε να δίνεται στους διάφορους ρόλους που το διαδίκτυο μπορούσε να παίξει για το μουσείο. Ήταν επίσης μια κίνηση-αποτέλεσμα του ενθουσιασμού που επικρατούσε για τις νέες δυνατότητες που οι νέες τεχνολογίες προσέφεραν στο μουσείο, τόσο στον τομέα της επικοινωνίας όσο και στον τομέα της οργάνωσης και ερμηνείας των συλλογών.
.
7 χρόνια μετά, αυτά τα διλήμματα είναι λιγότερο εμφανή. Πλέον η αρμονική συνύπαρξη και συνεργασία του onsite με το online είναι το ζητούμενο και τα όποια power games μεταξύ των δύο έχουν κοπάσει. Σε αυτό το πλαίσιο είναι πολύ πιο εύκολο (και θεμιτό) να δεχτεί με ευκολία κανείς ότι μια ψηφιακή συλλογή μπορεί να θεωρείται εθνικής σημασίας συλλογή. Όπως και να έχει, το
24 Hour Museum εξακολουθεί να κάνει εξαιρετική δουλειά και να πρωτοστατεί στις εξελίξεις στο χώρο των νέων τεχνολογιών και μουσεία στη Μ. Βρετανία...και εξακολουθεί να είναι το πρώτο ανάγνωσμα της ημέρας.