museologist: Το πουλί και το καρότσι

Πέμπτη, Μαρτίου 08, 2007

Το πουλί και το καρότσι



Γκρίζα, βροχερή μέρα, αυτοκίνητα κακό, κρύο τσιμέντο και χαραγμένα πλακόστρωτα, σακούλες ξεχειλισμένες, μέταλλο καροτσιών χυμένο δεξιά και αριστερά, άγχος με βροχή, κούραση, ιδρώτας, κομμένα χέρια, βαριά πόδια...

...τι δουλειά έχει αυτό το πουλί εδώ; Τραβάει το βλέμμα, προκαλεί ασυναίσθητο χαμόγελο, το μυαλό ταξιδεύει για λίγο αλλού, τα χέρια τινάζουν τις πλαστικές αλυσίδες, ψάχνουν στις τσέπες την ηλεκτρονική απόδραση χειρός, να πιάσουν το φτερούγισμα, να πιαστούν από αυτό...

1 Comments:

At Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007 9:01:00 μ.μ., Blogger almaro said...

Κάτι συμβαίνει λοιπόν μ'αυτές τις εικόνες. Εκεί που σέρνεις τα πόδια σου βαριά μακριά από τη δουλειά, και κινώντας για το σπίτι, το μάτι πέφτει πάνω σε κάτι σαν κι αυτό: ένα πουλί που στέκεται κάπου που δεν το περιμένεις. Λίγο σαν εκείνα τα ‘ξέμπαρκα’ τα προϊόντα που αφήνουν οι καταναλωτές στα σούπερ-μάρκετ πηγαίνοντας προς το ταμείο, π.χ. χαρτομάντιλα ανάμεσα στις σόδες. Έτσι μας φαίνονται κι αυτά τα πλάσματα.
Σαν το δικό σου το πουλί, ένα παρόμοιο, λευκό και κορδωτό στεκόταν στο ‘ξεραμένο’ ψευτοσυντριβάνι της Βουκουρεστίου, ενώ τραβούσα για να πάρω το Μετρό, φεύγοντας από το βιβλιοπωλείο που δουλεύω. Στάθηκα και το φωτογράφησα με το κινητό και πρόλαβα μάλιστα να απειλήσω με το βλέμμα έναν παλιμπαιδίζοντα περαστικό που θέλησε να το τρομάξει, έτσι για πλάκα.
Κάτι τέτοιες εικόνες λειτουργούν μέσα μας όπως εκείνα τα στοιχεία στους ζωγραφικούς πίνακες που υποδεικνύουν τα σημεία φυγής. Είναι τα δικά μας σημεία φυγής από το τετριμμένο. Είναι η Φύση που επιμένει να ζει δίπλα μας.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home