μουσεία - πάνω, κάτω και πλαγίως
τάδε έφη museologist @ 11:36 μ.μ. 6 comments
Ωραίο το tetris της πραγματικότητας.Και ναι, η αποστασιοποίηση βοηθάει πάντα να δεις πιο καθαρά.;)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ωραίο το "ωραίο το tetris της πραγματικότητας"Χμμ...μήπως όμως χάνεις τα χρώματα; με την αποστασιοποίηση εννοώ.
Η ολιστική εικόνα που προβάλλει κατά την αποστασιοποίησή μας από το ερέθισμα, είναι ένα από τα απωλεσθέντα του δυτικού πολιτισμού (από την υπερεξειδίκευση της επιστήμης, μέχρι την αποσπασματική εικόνα της πραγματικότητας από τους τεχνοκράτες). Ο γιατρός αναζητά τη θεραπεία του συμπτώματος αγνοώντας τα αίτια. Ο οικονομολόγος υπάγει τον πολιτισμό στους νόμους της ελεύθερης αγοράς. Ο καταναλωτής αντικρύζει την ευτυχία στο νέο του κινητό τηλέφωνο. Η εμμονή της ταχύτητας δεν αφήνει περιθώρια χρόνου και ηρεμίας για την πρόσληψη της σφαιρικής εικόνας των πραγμάτων. Ούτε και η παιδεία του δυτικού κόσμου είναι προσανατολισμένη σε κάτι τέτοιο...Αν δεχθούμε περισσότερους του ενός τρόπους πρόσληψης της πραγματικότητας, τότε η αποστασιοποίηση χρειάζεται για "να δεις πιο καθαρά" (λογική), και η εμπλοκή για να "αισθανθείς τα χρώματα" (συναίσθημα).
antikeimena, μου φαίνεται ότι στη μεταμοντέρνα εποχή μας η σφαιρικότητα των πραγμάτων έχει αντικατασταθεί από το ζιγκ-ζαγκ της interdisciplinarity και cross-displinarity
Πολύ εύστοχο!H interdisciplinarity προσθέτει μερικά ακόμη (πυκνότερα) κομμάτια-συνδέσμους του παζλ, χωρίς και πάλι να συνθέτει το όλον της εικόνας (και θα μου πεις πώς να διαχειριστούμε όλη αυτή την πληροφορία της συνολικής εικόνας;).Απίστευτο... Πάνω που είχαμε μια κουβέντα προ ολίγου εδώ για τον αναγεννησιακό άνθρωπο...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
Προβολή πλήρους προφίλ