museologist: Μουσειολογικό παράδοξο...

Τρίτη, Νοεμβρίου 28, 2006

Μουσειολογικό παράδοξο...



Από τότε που ανέβασα το προηγούμενο post, με απασχολεί μια ερώτηση, στην οποία δεν έχω δώσει ακόμα απάντηση...

Δεδομένου ότι οι συλλογές του μουσείου του προηγουμένου post αποτελούνται από τα "άγραφα", τα "αμελέτητα", αυτά "που δεν πιάνουν μελάνι" κλπ...άραγε πού κατατάσσονται οι συλλογές αυτές; Στον υλικό (tangible) ή στον άυλο (intangible) πολιτισμό ;;;;!!!!

Η wikipedia κάτω από τον όρο intangible cultural heritage έχει "Masterpieces of the Oral and Intangible Heritage of Humanity"...αυτοί σαν κάτι να ξέρουν μου φαίνεται...

7 Comments:

At Τρίτη, Νοεμβρίου 28, 2006 10:51:00 π.μ., Blogger αερικο said...

Masterpieces τ' αμελετηταααα;;;;;;;;
Ελεοςςςςςςςςς!!!! :-DDDD

 
At Τρίτη, Νοεμβρίου 28, 2006 11:11:00 μ.μ., Blogger almaro said...

Γνώμη μου είναι ότι, η ταυτότητα και η ποιότητα των υλικών αυτών καταλοίπων, χαρακτηρίζεται από την άυλη υπόσταση της προσωπικότητας στην οποία ανήκαν. Σκεφθείτε μόνο ότι ως ύλη δεν ενδιαφέρουν τόσο, εκτός αν μπορούν να ταυτισθούν με ένα πρόσωπο. Άλλωστε το πρώτο που κάναμε όλοι ήταν να βρούμε σε ποιο θηλαστικό ανήκαν τα ..μέλη σε φορμόλη.
Συμπληρώνοντας την αναφορά στην άυλη κληρονομιά και την σύνδεσή της με την υλική, θα προσθέσω ότι, λέμε άνθρωπος με @#$%^!@#$!@#$%@ ή απλά αποκαλούμε κάποιον με αυτό το όνομα (ιδίως όταν μας έχει «σπάσει» τα δικά μας).
Τελικά, το συμπαθές αυτό μέλος της ανδρικής ανατομίας έχει "προσωπικότητα" ανάλογη του κατόχου του.
Ενδιαφέρουσα η φαλλολογία!

Επίσης θέλω να πληροφορηθώ πάνω στα εκπαιδευτικά προγράμματα του μουσείου. Φαντάζομαι ότι ο/η μουσειοπαιδαγωγός θα είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης!

Ευχαριστώ museologist που μου κάνεις την τιμή να με βάλεις στο blog σου στην ειδική κατηγορία των bloggers μουσειολόγοι και άλλα ξωτικά, όπως και μαζί με τον "εξωτικό" antikeimena. Κι αυτός είναι αρκετά "μουσειολόγος" αφού είναι σημειολόγος. Νομίζω όμως ότι και το Ρόδι ανήκει στην ομάδα αυτή. Πολλά μουσειολογικά και ουχί μουσειακά, φιλιά!

 
At Τετάρτη, Νοεμβρίου 29, 2006 1:27:00 π.μ., Blogger museologist said...

Αερικό...τι, δεν είναι;;;!!! :-)

Almaro, θεωρώ ότι hands-on εκπαιδευτικά προγράμματα θα είχαν μεγάλη επιτυχία...τι λες και συ ως ειδική;

Η πικρή αλήθεια βέβαια είναι ότι το μουσείο δεν είναι στα πάνω του, καθότι δεν έχει προσωπικό...ή να το πω διαφορετικά...είναι μαραμένο...

 
At Τετάρτη, Νοεμβρίου 29, 2006 11:04:00 μ.μ., Blogger almaro said...

Νομίζω ότι το πρόβλημα του μουσείου συνοψίζεται στην ψυχρή αναπαράσταση των μερών σε φορμόλη και την αποκοπή τους (sorry guys) από το σύνολο στο οποίο ανήκουν συνήθως.: στο σώμα δηλαδή του θηλαστικού που το έχει. Να μην ξεχνάμε ότι δεν φαίνεται και η σχέση τους με τις λειτουργίες που εξυπηρετούν (οι οποίες μπορεί να είναι πηγή ..χαράς για τις συντρόφους του ζώου – «ξυπνάς μέσα μου το ζώο»). Εν ολίγοις, θέλουμε πιο ζωντανά και χαρούμενα εκθέματα!
Απ’ αυτό το μουσείο μέχρι στιγμής μόνο το σήμα και το λογότυπο μου αρέσει (τα οποία παραπέμπουν στα ανάλογα ανθρώπινα , τα οποία δεν εκτίθενται κι όλας!). Τς, τς, τους κόβω τους βόρειους για τύπους χωρίς φαντασία.

 
At Πέμπτη, Νοεμβρίου 30, 2006 12:36:00 π.μ., Blogger museologist said...

Κατάλαβα Almaro...δηλαδή καταλαβαίνω ότι προτιμάς μεθόδους re-enactment και first-person interpretation...:-))

(για όσους δεν έχουν μολυνθεί από τον ιό της μουσειολογίας διευκρινίζω ότι οι όροι παραπέμπουν βασικά σε αναπαράσταση και θεατρικοποίηση - όπου το προσωπικό του μουσείου ή εθελοντές υποδύονται ρόλους)

 
At Πέμπτη, Νοεμβρίου 30, 2006 4:50:00 μ.μ., Blogger κaτeρina said...

ΡΟΣΣ ΡΟΣΣ ΡΟΣΣ
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

 
At Παρασκευή, Δεκεμβρίου 01, 2006 3:39:00 π.μ., Blogger museologist said...

Κατερίνα, λίγο ακόμα και θα αρχίσεις να με βλέπεις ως father figure... :-)

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home